Duże papugi –
trudny wybór
Wiele osób
zafascynowanych
inteligencją dużych
papug zastanawia się nad
wyborem odpowiedniego
gatunku.
http://aviornis.com.pl/album_page.php?pic_id=7896
Zdj.1 Duże papugi wydają się takie słodkie niekiedy jednak
potrafią być bardzo niebezpieczne.
Analizujemy to, co się każdemu indywidualnie podoba pod kątem; wielkości,
kolorów, głośności, łatwości oswajania czy też predyspozycji do
naśladownictwa dźwięków i nauki mówienia.
Często padające pytanie jaką papugę wybrać zostaje bez odpowiedzi,
gdyż każdy w oczekiwanym pupilu pragnie odnaleźć inne pożądane cechy.
Dobry hodowca potrafi doradzić gatunek, który może sprostać naszym
oczekiwaniom, jednak należy z grubsza
wiedzieć, jakie mamy wymagania względem
naszego nowego domownika. Wybierając
papugę na domowego pupila należy w
pierwszej kolejności odpowiedzieć sobie na
pytanie, jakie warunki jesteśmy mu w stanie
zapewnić. Jakie mamy warunki lokalowe, czy
mieszkamy w domu wolno stojącym, czy też
w bloku. Jakich mamy sąsiadów za ścianą
bądź ogrodzeniem gdyż skutkować to może
niemałymi konfliktami sąsiedzkimi.
http://aviornis.com.pl/al...=7896&mode=next
Zdj.2 Niekiedy papugom należy poświęcić cały pokój lub
znaczną jego część.
Od wyboru gatunku ptaka zależy jak duża woliera znajdzie się w pokoju, w którym on zamieszka. Dostosowana zarówno do wielkości papugi jak i możliwości lokalowych, które posiadamy. W Przypadku dużych ptaków na domowych pupili polecam ptaki, które są przynajmniej dokarmiane ręcznie i oswojone z człowiekiem. Czasami zdarza się, że oswojeni rodzice są przykładem dla maluchów i te równie szybko się oswajają z obecnością człowieka, jednak takich przypadków jest niewiele. Ptak wychowany przez rodziców nigdy nie będzie tak ufny wobec człowieka jak ptak wykarmiony przez niego. Ptaki oswajane po okresie pisklęcym w przeważającej większości wykazują dystans wobec opiekuna i z reguły nie są tak ufne jak te, które obcowały z człowiekiem od pierwszego lub drugiego miesiąca życia. Oczywiście zdarzają się osobniki, które oswoją się w niewiele mniejszym stopniu, ale wymaga to na ogół większego wysiłku ze strony nowego właściciela i zazwyczaj dłuższego czasu. Inna jest sytuacja, kiedy zakup dotyczy drugiej papugi. Oswojenie pierwszej szybciej pozwala na zdobycie zaufania drugiej, nawet jeśli została nabyta jako dziki ptak.
http://aviornis.com.pl/al...=7897&mode=next
Zdj.3Rozbawiona kakadu jest wdzięcznym towarzyszem zabaw.
Duże papugi ze względu na zainteresowanie możemy podzielić na te cieszące się dużym powodzeniem poprzez powielane stereotypy, i takie, które warte są zainteresowania a o których niewiele się pisze. Najczęstszym kryterium wyboru jest zdolność i predyspozycja do mówienia. Istnieje przekonanie o tym, że żako są najlepszymi mówcami. Niestety ten stereotyp jest szeroko rozpowszechniony ze względu na dużą dostępność osobników tego gatunku na rynku. Mówienie jest jednak osobniczą cechą i również małe papugi takie jak papużka falista mogą nauczyć się mówić. W okresie dziecięcym znałam nawet mówiącego kanarka . Jednak zdecydowanie rzadziej mówią one niż żako.
Innymi wspaniałymi mówcami są damy gwarliwe i barwnice. Równie często i dużą łatwością naśladują ludzką mowę. Kolejnymi mówcami będą ary, amazonki i kakadu, które jednakże nie są już tak dobrymi mówcami jak wcześniej wymienione gatunki. Pomimo predyspozycji do mówienia powinniśmy sobie zdać sprawę z tego, ze najlepiej mówiące żako przysporzy nowym właścicielom wielu problemów związanych z ich delikatną psychiką.
http://aviornis.com.pl/al...=7898&mode=next
Zdj.4 Amazonka białoczelna
podczas zabawy gryzakiem.
Ptaki te zazwyczaj wybierają w rodzinie jednego opiekuna i tolerują lub atakują pozostałych członków rodziny. Nawet niewielkie przemeblowanie wewnątrz klatki powoduje u nich stres i strach związany z niewielkimi zmianami wystroju klatki czy woliery. Należy wyraźnie zaznaczyć, że młody ptak po przejściu okresu dojrzewania może zmienić swoje preferencje i stać się agresywny lub wykazywać inne zmiany w zachowaniu niż w okresie wcześniejszym. Zdecydowanie łatwiejszą papugą ze zdolnością mówienia porównywalną z żako jest barwnica zwana lorą wielką. Zazwyczaj psychicznie bardziej odporna na zmiany niż żako i rzadziej zmieniająca preferencje w okresie dorosłości wobec domowników. Dojrzewa w czasie zdecydowanie krótszym niż żako i ukształtowany charakter nie zmienia się tak często i gwałtownie jak może się to zdarzyć u wcześniej opisywanego gatunku. Wielkością porównywalna do żako kolorowa barwnica jest o wiele lepszym kompanem dla domowników niż żako. Nie ma zazwyczaj preferencji w odniesieniu do płci opiekuna co często występuje u żako i zazwyczaj brata się z wszystkimi członkami domowej społeczności. W odniesieniu do niej nie atakuje osób które nie są wyłącznym obiektem jej zainteresowań jak to często czyni żako. Barwnice wychowane w domu rzadko odzywają się naturalnym głosem podobnie jak żako. Naśladując mowę ludzką zauważyłam, że samotne osobniki rzadziej niż te w grupie wydają naturalne odgłosy charakterystyczne dla własnego gatunku, co nie znaczy , że nie potrafią się od czasu do czasu rozedrzeć. Zdecydowanie najcichszą z papug jeśli chodzi o naturalne odgłosy jest jednak szara eminencja. Dama gwarliwa, która po żako a właściwie stawiana na równi z nią, jeśli chodzi o naśladowanie mowy ludzkiej nie jest tak rozpowszechnioną papugą jak pozostałe z dużych papug wymienionych wyżej. Trudności w zdobyciu jej na rynku polskim i sposób żywienia oraz wydalania znacznie ograniczają powszechność tego gatunku pomimo ich ciekawego kolorowego ubarwienia zdecydowania bardziej atrakcyjnego niż u szarej żako.
http://aviornis.com.pl/al...=7899&mode=next
Zdj.5Młode 30-to dniowe niesamodzielne pisklę barwnicy.
Naśladownictwo jest również nieobce arom. Moje ararauny potrafią śpiewać i mówić. Duży zasób słów, którymi operują zawdzięczają starszym opiekunom, którzy poświęcali im w okresie pisklęcym dużo czasu. Nauka słów i śpiewu przychodziła im łatwo proporcjonalnie do czasu, jaki poświęcali im opiekunowie na naukę. Nie do końca jest to wyznacznikiem zdolności naśladownictwa ale im więcej czasu poświęci się na naukę przez zabawę tym więcej dany osobnik się nauczy, jeśli tylko posiada choć odrobine predyspozycji. Dużym utrudnieniem jest jednak konieczność spędzania z nimi czasu. W parze dorosłe ary w domu mogą stać się zagrożeniem ze względu na wysoką agresywność w okresie gniazdowania. Wybierając miejsce na gniazdowanie w okresie dojrzałym terroryzują domowników w obrębie tego miejsca. Polecam więc do domu jednego osobnika aby uniknąć problemów z tym związanych. Agresywna ara potrafi złamać palec czy dotkliwie podziobać.
Zresztą podobnie może byś z dojrzałą parą żako, które w obronie miejsca lęgowego przed domownikami stają się agresywne i mogą wyrządzić niemałą krzywdę. Zdecydowanie rzadziej taką agresję wykazują amazonki i barwnice. Kakadu w parze może zachowywać się analogicznie jak ary i żako. Ąmazonki w szczególności gatunki większe również wykazują zdolności do naśladownictwa. Częściej dotyczy to jednak dźwięków niż słów, podobnie kakadu. Te ostatnie jednak szczególnie polecam ze względu na łagodny charakter i przywiązanie, którym obdarzają opiekuna. Rzadziej uczą się mówić niż pozostałe duże gatunki papug, jednak swoim charakterem klauna zdobywają wiele serc. Ilość sztuczek, które potrafią wykonać te inteligentne papugi i chęć do zabawy wynagradzają
http://aviornis.com.pl/al...=7900&mode=next
Zdj.6 Kakadu aby nie stać się niszczycielskie muszą mieć w domu stale zajęcie.
słabsze predyspozycje do mówienia. Prawidłowo wychowane i socjalizowane w rodzinie kakadu nie wykazuje w ogóle agresji wobec domowników. Przyzwyczajone do wszystkich domowników nie preferuje wybranego opiekuna wszystkich jednakowo obdarzając uczuciem i zaufaniem. Natomiast nauczone dziobania dzioba będą używać do wymuszenia na domownikach wszystkiego czego chcą na równi z krzykiem. Krzyczące kakadu jest chyba jednym z najgłośniejszych ptaków jakie miałam okazję usłyszeć i dorównuje mu w terroryzmie głosowym jedynie ara. Niewiele cichsze od nich lory w grupie, rzadko w domu używają swojego głosu wychowywane w pojedynkę.
Podobnie jest z pojedynczo trzymaną i uczłowieczoną kakadu. Nagminnie jednak z doniosłości swojego głosu w domu będzie korzystała ara. Ararauny nawet, jeśli są trzymane jako pojedyncze osobniki krzykiem potrafią na domownikach wymuszać niemal wszystko począwszy od obecności a skończywszy na smakołykach jeśli rozpieścimy ptaka.
Preferencje związane z ubarwieniem ptaków zdecydowanie dyskryminują tutaj mało barwne szaro czerwone żako czy rozpowszechnione duże białe zazwyczaj kakadu z odrobiną żółci na rzecz kolorowych ar, lor i barwnic. Ze względu na predyspozycje do zabawy zdecydowanie wygrywają ary i kakadu i amazonki, gdyż żako zazwyczaj boją się wszelkich zmian i nowości, a lory nie są ani wścibskie ani zbyt ciekawskie w odniesieniu do pozostałych gatunków.
http://aviornis.com.pl/al...=7901&mode=next
Zdj. 7 Para kolorowych barwnic. Po lewej samiec, po prawej samica.
Problemami psychicznymi z natury obdarzone są w pierwszej kolejności żako, które najczęściej się skubią, żują pióra, ucinają je i wyrywają. Problem niszczenia piór przed inne duże papugi nie jest tak częsty jak u tego gatunku.
http://aviornis.com.pl/al...=7902&mode=next
Zdj.8 Żako z uszkodzonymi na skutek zaburzeń psychicznych piórami.
Niektóre moje żako po obróceniu klatki o 45stopni potrafiły na brzuchu wyrwać idealne kółko z piór na znak braku akceptacji do jakichkolwiek zmian. U kakadu problem z czesaniem lub wyrywaniem piór pojawia się najczęściej w związku z brakiem obecności domowników, ale też często wynika z nieprawidłowej pielęgnacji i zbyt suchych pomieszczeń.
http://aviornis.com.pl/al...=7903&mode=next
Zdj.9 Kąpiące się w dużej ilości wody żako to dość rzadki widok.
Podobnie jest u lor, barwnic i amazonek, które wymagają częstego zraszania i bardzo chętnie się kąpią. Przebywające u mnie z barwnicami kakadu nauczyły się równie często jak one kąpać w strugach ulewnego deszczu i chętnie przy tym bawią się spadającymi kroplami wody. Ze względu na usposobienie z najprostszych rzeczy uczynią zabawę.
Żako ze względu na puder używany do pielęgnacji piór pomimo tego iż ma go również kakadu, mniej chętnie się kąpie umykając w wolierze przed deszczem na zadaszoną jej część. Spryskiwanie spryskiwaczem często uznaje za przejaw agresji opiekuna i wypowiedzenie mu wojny. Samodzielnie w poidle kąpie się wtedy, kiedy ma na to ochotę jednak zazwyczaj nie częściej niż raz w tygodniu. W odróżnieniu od żako moje barwnice kąpią się w zasadzie codziennie jeśli nie ma deszczowej pogody robią to w specjalnie ustawionej dużej podstawce pod donice. Ary nauczone są również korzystać z uroków deszczu, ale nie czerpią z niego takich przyjemności jak amazonki barwnice i kakadu.
Dla dużych papug takich jak ary kakadu i barwnice polecam duże woliery pokojowe. Żako i amazonki tymczasem zadowolą się chętniej mniejszym lokum. Mając do wyboru wysokie woliery pokojowe żako u mnie preferowały zamieszkiwanie w mniejszej klatce, w której czuły się wyraźnie bardziej zadowolone i szczęśliwe. Oczywiście miały możliwość kilkugodzinnego swobodnego lotu codziennie poza klatką. Chętniej jednak spacerowały po domu. W mniejszych pomieszczeniach również ary będą chętniej wędrowały aniżeli latały. Natomiast barwnice i kakadu latają chętnie nawet w małych pokojach uprawiając niezłą ekwilibrystykę.
Porównując żywienie papug najmniej kłopotliwą i wybredną papugą jest według mnie żako.
http://aviornis.com.pl/al...=7904&mode=next
Zdj.10 Przykładowa porcja jedzenia dla dużych papug.
Wbrew obiegowym opiniom wcale nie jest tak delikatną papugą pod kątem zdrowotnym i żywieniowym jak sądzą niektórzy. Moje pełnoletnie żako miało tylko raz problemy na przestrzeni kilkunastu lat życia, kiedy zaistniała konieczność podania mu antybiotyku zresztą z mojej wyłącznej winy.Natomiast barwnice kakadu i ary znacznie częściej miewają problemy z przyswajalnością składników pokarmowych. Niestety nie mogę odnieść się z mojej praktyki z doświadczeniami dotyczącymi lor będących miękko i nektarojadami. Mój serdeczny kolega twierdzi jednak, że podawanie nektaru jest łatwe proste i przyjemne i zabiera mniej czasu aniżeli przygotowanie zdrowego jedzenia dla innych dużych papug.
Decydując się na zakup dużej papugi należy pamiętać, że zostaje ona naszym przyjacielem przez szereg lat. Nie należy takiej decyzji podejmować pochopnie i decydując o wyborze gatunku należy brać pod uwagę nasze preferencje, ale zawsze w powiązaniu z warunkami jakie posiadamy. Zarówno tyczy się warunków mieszkaniowych jak i lokalowych oraz czasu, jaki możemy poświęcić dla ptaka. Jeśli nie dysponujemy nim na tyle, aby ptak nie czuł się samotny to warto rozważyć decyzje o zakupie mniejszych papug parami, lub takich, które przyzwyczajone są do wszystkich domowników bez preferencji osobowych. Według mnie wyklucza to automatycznie żako na rzecz innych gatunków które nie wykazują na ogół agresywności względem innych mniej lubianych przez papugę członków rodziny.
Duża papuga –duży obowiązek postępujmy więc roztropnie tak aby nie skrzywdzić zależnego od nas stworzenia. 
