[wanted]

Wróbliczka turkusowa - Forpus cyanopygius


Żyje w północno-zachodnim Meksyku na wyspach Tres Marias gdzie tworzy dwa pod gatunki. F.c.cyanopyginus występuje w stanach Sinaola, zachodnim Durango, na południe po Colimę oraz w Sonorze i północno-zachodniej części Meksyku .F.c.insularis zamieszkuje zachodni Meksyk, stan Nayarit i wyspy Tres Marias. Poza okresem rozrodczym ptaki tworzą niewielkie stadka liczące 10-40 osobników i przemieszczają się po terenie w poszukiwaniu pokarmu. Żywią się nasionami, zielonymi częściami roślin oraz owadami. Zjadają też różne jagody, a przysmakiem są dojrzewające figi. Często spotykane na obrzeżach lasów, na krzewiastych, suchych równinach, a także w koronach drzew i w zaroślach rosnących nad brzegami rzek i strumieniami. Występują do 1320m n.p.m. W okresie lęgowym łączą się w pary i gniazdują w dziuplach drzew. W zniesieniu najczęściej 4-5 jaj, z których po 19-20 dniach wysiadywania klują się pisklęta. W dziesiątym dniu życia można już rozpoznać ich płeć. Nasada ogona samców jest niebieska, samic zielona. Dorosłe samce są zielone, boki głowy, czoło i spód ciała jaśniejsze z żółtawym odcieniem. Dolna część pleców, nasada ogona i łokcie turkusowo-niebieskie. Niektóre osobniki, a szczególnie forma insularis mają spód ciała z niebieskim nalotem. Lotki u nasady niebieskie. Spodnia strona lotek i sterówek niebiesko-zielona. Dziób jasnorogowy (u formy insularis ciemnoszary) tęczówki brązowe, nogi szare. W miejscach, w których u samców występują pióra niebieskie, u samic są zielono-żółtawe. Osobniki młodociane podobne do ptaków dorosłych, lecz barwy ich są mniej wyraziste. Osiągają 13 cm długości.

http://www.volny.cz/forpu...spicillatus.jpg

HODOWLA WRÓBLICZEK


Powodzenie hodowli wróbliczek zależy w dużym stopniu od odpowiedniego doboru partnerów, tworzących zharmonizowaną parę lęgową. Najlepiej, gdy ptaki dobierają się same przebywając w grupie kilku, czy też kilkunastu osobników. Jeśli posiadamy tylko samca i samicę, to bezpieczniej jest rozdzielić je na pewien czas siatką, aby dobrze przyzwyczaiły się do siebie. Nie stosowanie tego zabiegu może doprowadzić do okaleczenia jednego z partnerów, a nawet śmierci. Samice niektórych gatunków są bardzo podobne, dlatego też powinniśmy mieć całkowitą pewność, co do ich przynależności gatunkowej. Te mini papugi doskonale nadają się do hodowli w mieszkaniu. Nie są zbyt hałaśliwe, a dla jednej pary wystarczy klatka o wymiarach 70x40x40 cm z zawieszoną na zewnątrz budką lęgową. Budka jest bardzo istotnym elementem wyposażenia, ponieważ ptaki nawet poza lęgami chętnie w niej przebywają i regularnie nocują. Wymiary budki powinny być zbliżone do tych jakie stosuje się w hodowli papużek falistych, tzn. 17x17x25 cm, chociaż może być nieco mniejsza,np. 15x15x20 cm. Dno budki wysypujemy czterocentymetrową warstwą wiórków drzewnych zmieszanych z torfem lub igliwiem modrzewiowym. Wróbliczki można pielęgnować także w wolierze pokojowej w towarzystwie innych gatunków, ale tylko poza okresem lęgowym. Tuż przed lęgami ptaki stają się agresywne i mogą atakować mniejsze gatunki. Są dość ciepłolubne i temperatura otoczenia nie powinna spadać poniżej 10 stopni C nawet zimą. W wolierze ogrodowej możemy je umieścić na okres lata, gdzie z reguły dochodzi do jednego lęgu.
W klatce czy wolierze pokojowej gniazdują zwykle dwu-, a nawet trzy- krotnie w sezonie. Należy też pamiętać, że ptaki źle znoszą kontrolę gniazda, co może spowodować porzucenie, a nawet zniszczenie jaj lub piskląt. Na podłoże zlatują niechętnie, a więc wodę i pokarm podajemy w naczyniach zawieszonych w pobliżu żerdek bądź gałązek, na których najczęściej przebywają. W żywieniu stosuje się różne odmiany prosa, proso senegalskie w kolbach, kanar, namoczoną kukurydzę, owies, pszenicę, kardi, grykę, słonecznik, konopie, murzynek, nasiona traw. W okresie rozrodczym podajemy ziarno skiełkowane oraz ziarno w fazie mlecznej dojrzałości, Np. kolby kukurydzy, kłosy pszenicy, dojrzewające tarcze słonecznika, itp. Dobrym pokarmem są skiełkowane kolby prosa senegalskiego posypane glukozą. Karmimy także miękkim pokarmem jajecznym z dodatkiem mleka w proszku lub odżywki dla niemowląt, poczwarkami mrówek, larwami mączników, firmową mieszanką dla owadojadów, granulatem dla kurcząt czy białym pieczywem namoczonym w mleku. Istotnym składnikiem diety są różne owoce, Np. głóg, jarzębina, rokitnik, winogrona, jabłka, gruszki, pomarańcze, mandarynki, figi, i wiele innych. Należy też podawać warzywa i każdą dostępną zieleninę. Wskazane są także do obgryzania świeże gałązki jabłoni, wierzby, brzozy, a przede wszystkim czarnego, bzu, który zabezpiecza ptaki przed inwazją nicieni jelitowych. Wiele cennego białka zawierają pączki wierzby, lipy i czereśni. Tak urozmaicony pokarm jest w zasadzie niezbędny, aby osiągnąć pomyślne wyniki hodowlane.