Wybierz język:
     » Portal » Użytkownicy » Grupy » Statystyki » Czat » Album » Mapa Hodowców » Kalendarz » POBIERALNIA
     » Rejestracja » Zaloguj » Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
  

 Ogłoszenie 

Prosimy wszystkich o zapoznanie się z Regulaminem Forum - PRZECZYTAJ . Z FORUM usuwane będą też osoby (nick) które nie aktywowały swojego konta !


Poprzedni temat «» Następny temat
Przesunięty przez: wanted
2011-11-13, 21:10
Mutacje nierozłączek
Autor Wiadomość
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 15:17   Mutacje nierozłączek

Tłumaczenie tekstu ze stronki Dirka van Den Abeele’a www.agapornis.be
Fotki kombinacji mutacji nierozłączek ze strony http://www.psittacides.com/psittacides.com.htm


Mutacje barwne nierozłączek

I Wstęp

Struktura piór u nierozłączek, a mutacje barwne

Naukowcy wyróżniają różne rodzaje piór. W naszym przypadku interesują nas pióra konturowe. One zasadniczo składają się z :

• długiej zwężającej się części – stosiny
• od stosiny odchodzą odgałęzienia zwane promieniami. Te promienie z każdej strony stosiny tworzą pokrywę zwaną chorągiewką
• Promienie składają się z osi, gałązki i wielu gałęzi blisko rozstawionych – promyków
• od promyków odchodzą haczyki

Opis: 1 promyki z haczykami; 2 promienie; 3 stosina

Kolory mutacji u nierozłączek

W piórach wszystkich gatunków rodzaju Agapornis można znaleźć następujące pigmenty (barwniki):
• eumelanina ( rozmiar kryształu 0,5 – 2 mikronów ), która u ptaków żyjących na wolności jest czarna
• psittacina ( okrągły lub owalny kryształ, mniejszy od eumelaniny ), który przybiera kolor pomiędzy żółtym a czerwonym

Promienie piór ( i w mniejszym stopniu promyki ) związane z wyżej wymienionymi barwnikami decydują o kolorze ptaków. Przecięcie zielonego promienia pióra pod mikroskopem ukazuje trzy warstwy lub pierścienie:

1 zewnętrzny pierścień zwany korązawiera żółtą psittacinę
2 drugi pierścień zwany strefą gąbczastą zbudowany jest z drobnych pustych cylindrów. Ta gąbczasta strefa oddziaływuje ze światłem dziennym powodując interferencję światła w wyniku czego fale świetlne z zakresu niebieskiego i fioletowego są przepuszczane, podczas gdy wszystkie inne fale są absorbowane przez czarną melaninęw rdzeniu (szpiku).
3 i 4 centrum albo rdzeń, zawiera czarną eumelaninę wokół maleńkich dziur zwanych wakuolami. Wakuole posiadają zdolność odbijania promieni.
Światło widzialne (dzienne) składa się z wszytkich widocznych częstotliwości (dla oka ludzkiego) : czerwonej, pomarańczowej, żółtej, zielonej, niebieskiej, indygo i fioletowej.
Powód dla którego przedmiot jest czerwony jest taki, że przedmiot, na który pada światło odbija tylko czerwone fale podczas, gdy pozostałe są absorbowane.
Dlatego pióro jawi się jako zielone częściowo z powodu żółtego światła odbijanego od kory (żółta psittacina) , a częściowo z powodu odbitego światła niebieskiego przez wakuole i strefę gąbczastą. Kombinacja fali żółtej i czerwonej światła daję widziany kolor zielony.
Promyki również odpowiadają za występowanie poszczególnych kolorów. Mają prostszą budowę niż promienie. Nie posiadają strefy gąbczastej. Promyki mogą zawierać melaninę lub psittacinę albo kombinację ich obu.
Na przykład można porównać pióra pokrywowe skrzydła Agapornis personata i nierozłączki czarnolicej . Czarnogłowa wykazuje kolor ciemniejszy zielony. Promienie mają taki sam kolor u obu, ale promyki u personaty zawierają melaninę na całej długości , podczas gdy u czarnolicej tylko w ¾ długości.
Drugim przykładem jest kolor piór brzucha porównany z piórem pokrywowym skrzydła ( u wszystkich gatunków )
Pióro pokrywowe zawsze ma ciemniejszy kolor. Powód jest prosty, brzuszne promienie mają promyki koloru żółtego , promyki piór pokrywowych są czarne albo częściowo czarne. W pierwszym przypadku zielony kolor jest rozjaśniany (przez żółty), a w drugim zielony jest przyciemniany ( przez czarny).
Przykładem na różne kolory są barwy głowy u poszczególnych gatunków nierozłączek. Pióra głowy każdego gatunku nierozłączek zawierająme czarną melaninę oraz żółtą i czerwoną psittacinę. W zależności od tego jaka będzie kombinacja tych barwników u poszczególnych gatunków otrzymamy różny kolor głowy.


STRUKTURA PIÓRA U NIEROZŁĄCZEK CZERWONOCZELNYCH

Powyższa część dotyczyła gatunków z obwódką oka. Pióra tych gatunków nazywane są konturowymi ze względu na typ struktury. Nierozłączka czerwonoczelna na pewnych częściach ciała ma inny rodzaj piór. Te pióra są piórami konturowymi ozdobnego typu.
Na przykład ozdobny typ piór na głowie czerwonoczelnej nie zawierają w ogóle melaniny. Wakuole są mniejsze, co powoduje, że mniej światła zostaje odbite.nie ma strefy gąbczastej więc światło niebieskie nie zostaje odbite tylko promienie dolnej części tych piór mniej więcej w połowie długości mają promyki, górna część ma tylko promienie. Promyki zawierają mieszankę czerwonej i żółtej psittaciny. Nawet chociaż tak samo psittacina jest obecna jak w powyższej kombinacji mamy do czynienia z całkowicie innym odcieniem czerwieni niż ten, który znajdujemy u nierozłączki fischera.
Inne części ciała nierozłączki czerwonoczelnej mają strukturę pióra , tak więc kolor jest porównywalny do grupy nierozłączek z pierścieniem wokół oka.
Promyki w piórach okrywowych skrzydła zawierają melaninę tylko w ponad 50 % ich długości. W rezultacie mają jaśniejszy odcień zieleni niż u nierozłączek czarnogłowych i czarnolicych. Każda mutacja barwna jest wynikiem zmiany w ilości melaniny, psittaciny albo struktury pióra. Jeśli ilość melaniny zmieni się, kolor ptaka też się zmienia. Porównano mutację jasna zieleń pastel z ptakiem naturalnej barwy, ten pierwszy nie ma w 50 % czarnej melaniny. Jeżeli ilość psittaciny zmienia się, wtedy znów zmienia sie kolor ptaka Ptak mutacji niebieskiej traci całą żółtą i czerwoną psittacinę. Jeżeli szerokość gąbczastej strefy zmienia się, dany kolor wydaje się ciemniejszy. Jasnozielony ptak z mniejszą strefą gąbczastą (jeden faktor ciemny, 1df) stanie się ciemnozielony; jeżeli strefa gąbczasta będzie jeszcze mniejsza (dwa faktory ciemne) będziemy mieli do czynienia z oliwkową mutacją.
Następne zmiany w strukturze pióra jakiejść mutacji mogą spowodować zmianę barwną oczu, stóp i pazurów.
Nieograniczone możliwości zmiany ilości samych pigmentów, mieszanki tych pigmentów jak i struktury pióra stwarzają nieograniczoną ilość mutacji barwnych w rodzaju Agapornis.

PRODUKCJA EUMELANINY I FEOMELANINY

W skórze naszych ptaków znajdują się komórki odpowiedzialne za produkcję eumelaniny i feomelaniny. Zwane są melocytami lub komórkami pigmentowymi. W tych komórkach, a dokładniej w reticulum endoplasmatycznym produkowane są matryce ziarenek pigmentu. Te bezbarwne matryce białkowe składają się z co najmniej czterech innych białek. Zakończenie produkcji tych bezbarwnych matryc inicjuje reakcję chemiczną dzięki pewnemu enzymowi .Enzym jest substancją, która ma konkretne zadanie, w tym przypadku musi uruchomić reakcję chemiczną, która da matrycom czarny kolor ( synteza pigmentu ). Tym enzymem jest tyrozynaza. Podczas reakcji chemicznej możemy otrzymać dwa produkty: eumelaninę lub feomelaninę. Kiedy podczas procesu przemiany enzymu cysteina zostaje przyłączona do dopachinonu ( sygnał pochodzi z zewnątrz melanocytu, a mianowicie z pęcherzyka pióra ) powstaje feomelanina zamiast eumelaniny. Kiedy proces przebiega prawidłowo i czarne kryształy są w pełni rozwinięte enzym miozyna (transportujący) wkrapla kryształy poprzez długie dendryty do pióra.
Poniżej przedstawiam schemat reakcji tworzenia eumelaniny i feomelaniny:


U ptaków enzym tyrozynaza składa się z 529 różnych aminokwasów zawierających 3 różne zasady. Możemy wnioskować, że iloczyn 529x3 daje 1587 różnych zasad odpowiedzialnych za kompletny proces.
Skomplikowany system sprawia, że mogą zdarzać się błędy podczas powielania DNA podczas różnych podziałów komórkowych. Kiedy coś pójdzie nie tak z jedną z tych zasad podczas powstawania enzymu tyrozynazy, działanie jej będzie inne niż normalnie, co w konsekwencji spowoduje zmianę jakości eumelaniny. Również kiedy błędy zdarzają się w produkcji miozyny ( enzym transportujący ), rezultatem będą zaburzenia procesu osadzania eumelaniny w samym piórze.

Najważniejsze mutacje:
Możemy dokonać dalszego podziału wszystkich mutacji eumelaniny na 3 główne kategorie:
1 Różne formy albinizmu ( jakościowa redukcja ) jak fallow i ino.
2 Rozcieńczenie barwnika ( ilościowa redukcja ) jak dilute i edged.
3 Leucyzm ( całkowity brak ciemnych barwników ) jak recesywny i dominujący szek.



ALBINIZM LUB JAKOŚCIOWA REDUKCJA
Najbardziej znanymi; kiedy mówimy o mutacjach eumelaniny; są formy ino. U nierozłączek mamy wiele form ino, mianowicie SL ino albinizm (sprzężony z płcią), recesywny albinizm (NSL ino – nie sprzężony z płcią) oraz fallow.
W przypadku recesywnego albinizmu obserwujemy znikomą syntezę pigmentu. Co spowodowane jest produkcją bezbarwnych matryc. Te puste matryce deponowane są w piórach. To zjawisko nazywamy albinizmem negatywnej tyrozynazy (TYR-neg).
Ten proces zachodzi również w mutacji brązowej fallow (typ 1 mutacji fallow), ale jest mniej istotny. W tym przypadku aktywność tyrozynazy jest tylko częściowo mniejsza, co prowadzi do powstania pigmentu gorszej jakości. W albinizmie sprzężonym z płcią pojawiają się poważnie zniekształcone i nierozwinięte matryce. Działalność tyrozynazy nie jest zredukowana, przeciwnie u SL ino jest 2,5 razy aktywniejsza niż u standardowych osobników, ale ponieważ matryce są zbyt małe nie ma to żadnego znaczenia. Ten typ nazywamy albinizmem pozytywnej tyrozynazy (TYR-pos).
W obu przypadkach matryce w melanosomach zostały wyprodukowane. W mutacji NSL ino są produkowane w normalnych ilościach, ale są bezbarwne lub prawie bezbarwne. Natomiast w SL ino matryce są właściwie czarne, ale poważnie zniekształcone, zbyt małe i jest ich niewiele. Miozyna odgrywa rolę przekaźnika matryc do piór. Tak więc pióra nie są puste, ale zawierają bezbarwne, małe i zniekształcone matryce. Nie obserwuje się widocznej dla oka produkcji eumelaniny w przypadku skrajnego albinizmu, jednakże pod mikroskopem elektronowym jesteśmy wstanie stwierdzić jej obecność.
U mutacji blada fallow (2 typ fallow) także widzimy spadek jakości matryc. Rezultatem jest gorsza jakość eumelaniny.
Inną możliwością jest sytuacja, w której kolor podczas syntezy pigmentu nie będzie zupełnie czarny. Ma to miejsce w przypadku mutacji cynamonowej. U ptaków cynamonowych obserwujemy, że podczas produkcji eumelaniny zawodzi końcowy etap. Wskutek czego otrzymujemy brązową eumelaninę. Matryce mają normalny kształt, tylko kolor jest inny, nie przekształcony w czarny. Teorię, że mutacja cynamonowa jest wynikiem brązowej feomelaniny należy włożyć między bajki. Mutacja cynamonowa nie ma nic wspólnego z feomelaniną, na schemacie pokazanym powyżej widzimy, że mamy do czynienia z dwoma różnymi procesami.
Wszystkie te formy możemy zaliczyć jako formy jakościowej redukcji pigmentu. Mutacje albinosów związane są z ulegającymi mutacji allelami umiejscowionymi geometrycznie, które biorą udział w procesie melanizacji wliczając w to metabolizm i budowę melanosomów. Typowa mutacja albinosów w porównaniu z innymi mutacjami ma zredukowaną zdeponowaną eumelaninę zarówno w tkankach ciała jak i piórach.. Innymi słowy: one tracą eumelaninę w oczach, skórze, nogach i palcach, dziobie i pazurach. Chociaż niektóre ptaki tej mutacji mają ciemne oczy w wieku dojrzałym, to po wylęgnięciu wszystkie mają zredukowany kolor oczu. Ziarnka eumelaniny u tych mutacji są strukturalnie zmienione. Zmiana zależy od funkcji związanej z lokalizacją (genu), ale w każdym razie jest to zmiana jakościowa.

ROZCIEŃCZENIE PIGMENTU ALBO REDUKCJA ILOŚCIOWA

Mamy do czynienia z tak zwanym rozcieńczeniem pigmentu lub ilościową redukcją eumelaniny. Spowodowane jest to wadą transportu eumelaniny, należy sprawdzić dendryty i miozyna normalnie uczestniczą w transporcie czy też nie.
Wszystkie ziarna eumelaniny są dobrze rozwinięte, ale nie wszystkie z jakiegoś powodu trafiają do piór. Tak się dzieje w przypadku mutacji dilute i edged. Inną możliwością jest, że coś idzie źle podczas transportu normalnie ukształtowanych ziaren, co obserwujemy na przykładzie mutacji dilute. Tu widzimy, że u mutacji dilute, kiedy utworzona eumelanina zostaje wprowadzona do piór, różne ziarna eumelaniny łączą się ze sobą. To zjawisko prowadzi do powstania tak zwanych makro melanosomów lub olbrzymich ziaren. Mówimy wtedy o zmianie ilościowej eumelaniny. Na tkanki ta mutacja nie ma wpływu. Proces osadzania eumelaniny w oczach, skórze i innych tkankach różni się od procesu zachodzącego w piórach. Upraszczając: mutacja ta nie wpływa na rozmieszczenie eumelaniny w skórze.

LEUCYZM

Na końcu leucyzm. Z leucyzmem stajemy twarzą w twarz między innymi u różnych typów mutacji szeka. To w rzeczywistości nie ma nic wspólnego z tyrozynazą, ani z deponowaniem matryc czarnego koloru. Powód tkwi w komórkach grzebieni nerwowych ( powstają z nich melanoblasty – komórki macierzyste melanocytów), w migracji melanoblastów do skóry. W przypadku leucyzmu widzimy, że na pewnych odcinkach skóry melanocyty są prawie nieobecne. Kiedy te komórki są nieobecne w skórze wtedy nie ma możliwości przeniesienia barwnika na te obszary. U recesywnego szeka mamy do czynienia z wadą dystrybucji komórek pigmentu z grzebienia nerwowego, miejsca gdzie powstają melanoblasty. W konsekwencji zbyt mało melanocytów dostaje się do skóry. Enzym miozyna może działać poprawnie ale i tak jest tam zbyt mało melanocytów by dostarczyć wystarczającą ilość pigmentu – tak aby pióra miały swoją normalną barwę.
U dominującego szeka, pewne części skóry są genetycznie zmienione w taki sposób, że melanocyty są niezdolne do zagnieżdżenia się tam, a nawet obumierają. Możemy zaobserwować u szeka obszary piór całkowicie pozbawione matryc. Nazywamy je obszarami pozbawionymi melaniny. Są puste, nie mają nawet jakiegokolwiek melanosomu zawierającego bezbarwne matryce.
Reasumując, możemy przypuszczać, że są w zasadzie trzy metody na usunięcie lub zmianę eumelaniny.
Uszkodzenie metabolizmu produkcji eumelaniny prowadzi do albinizmu.
Uszkodzenie w sterowaniu ziaren eumelaniny do dudki pióra powoduje rozcieńczenie pigmentu.
Uszkodzenie mechanizmu transportu komórek odpowiedzialnych za produkcję eumelaniny prowadzi do leucyzmu
Aby była rzecz jasna to dotyczy tylko produkcji i sposobu deponowania eumelaniny. Eumelanina i feomelanina to dwie zupełnie inne sprawy. Jak widać na schemacie istnieje wielka różnica w produkcji eumelaniny i feomelaniny.
W celu wyjaśnienia pokażę różnice między nimi:
Eumelanina Feomelanina
1 bezbarwna matryca zostaje utworzona w reticulum endoplasmatycznym melanocytu
2 wtedy enzym tyrozynaza rozpoczyna syntezę barwnika
3 nie ma żadnej przemiany synteza barwnika trwa
4 utworzona eumelanina jest czarna, ziarna są okrągłe, owalne, prostokątne, a nawet iglaste
5 eumelanina bieleje w bezpośrednim świetle słonecznym
6 eumelanina nie rozpuszcza się w roztworach alkalicznych 1 bezbarwna matryca zostaje utworzona w reticulum endoplasmatycznym melanocytu
2 wtedy enzym tyrozynaza rozpoczyna syntezę barwnika
3 sygnał genetyczny, który reguluje przemianę pochodzi z zewnątrz melanocytu
4 utworzona feomelanina ma czerwono -brązowy kolor i amorficzny kształt

5 feomelanina nie bieleje w bezpośrednim świetle słonecznym
6 feomelanina rozpuszcza się w roztworach alkalicznych

Jeżeli dochodzi do mutacji w procesie produkcji eumelaniny to fenotypowo pióra wyglądają ma wybielone, ale jak można zauważyć cały proces jest trochę bardziej skomplikowany. Aby określić co jest specyficzne dla danej mutacji musimy określić co dokładnie dzieje się z eumelaniną w połączeniu z genotypem (genetyczne tło). Tylko w ten sposób będziemy wstanie określić poprawną nazwę mutacji. Kiedyś zdarzało się, że ludzie przypadkowo nazywali daną mutację. Działo się to z powodu podobieństwa lub atrakcyjnej komercyjnie nazwy. To jest całkowicie niedopuszczalne. Nie zapominajmy, że jest wiele oficjalnych, naukowych nazw ogólnie dostępnych i jeśli chcemy by nasze hobby traktowano poważnie, musimy stosować poprawne i profesjonalne metody.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
Wyświetl szczegóły

Chcesz wiedzieć jak zarobić? Chcesz być jednym z nielicznych Milionerów? Chcesz osiągać sukcesy w szkole, pracy, w życiu prywatnym?
TAK? W takim razie to coś dla Ciebie: Złote Myśli - Twoja droga do Sukcesu!

yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 15:18   

II Mutacje nierozłączki czerwonoczelnej


MUTACJE EUMELANINY

Ino ( sex-linked )



Czynnik ino redukuje zupełnie widzialną eumelaninę. Zarówno w upierzeniu jak i nogach, palcach i pazurach. Czynnik ino powoduje, że z ptaka zielonego uzyskujemy czysto żółtego, nogi są różowe, a oczy czerwone – typowe dla tej mutacji. Zad jest biały. Ponieważ psittacina nie zmienia się w wyniku tej mutacji, maska pozostaje czerwona. U roseicollis mutacja ino jest związana z płcią i odnosimy się do niej jako SLino. Kombinacje z innymi mutacjami: orange face ino, pale headed ino, turkusowa albino, akwamarynowa albino.

Pallid




U tej mutacji następuje 60% redukcja widocznej eumelaniny, w wyniku czego otrzymujemy żółtego ptaka z zieloną mgiełką na całym ciele. Lotki są jasno szare. Zad jest częściowo zmieniony. Nogi palce i pazury są różowe. Maska pozostaje niezmieniona. Podstawowy typ to pallid green. Te ptaki mają czerwone oczy po wykluciu, po 1-8 dni ciemnieją do koloru ciemno brązowego. Dziedziczenie u tej mutacji jest związane z płcią. Mutacja powstała w Australii, stąd została nazwana Australijską cynamonową. U tej mutacji dziedziczenie sprzężone jest z płcią, tak samo jak u cynamonowej i ino, allel mutacji pallid umiejscowiony jest w tym samym miejscu na chromosomie co SLino. To oznacza, że mamy do czynienia z allelem wielokrotnym, mówiąc wprost jest to inna mutacja ino wykazująca słabsze skutki (barwne) niż ino. Jeśli wyhodujemy kombinację mutacji pallid i ino; a tylko męski potomek może mieć taką kombinację; otrzymamy ptaka koloru pomiędzy pallid i ino, a nie naturalnej barwy. To oznacza, że pallid jest allelem ino i nazywamy takiego samca pallidinos. Samice nigdy nie będą pallidinos, ponieważ one nie będą nigdy szpaltami na mutację sprzężoną z płcią. Kiedy kojarzymy samca pallidinos z zieloną samicą możemy spodziewać się samic mutacji pallid i ino oraz samców zielonych/ino i zielonych/pallid. Fakt ten może powodować zamieszanie u początkującego hodowcy. Zauważ, że pallidinos wygląda jak zbyt jasny pallid i nie jest ceniony na wystawach. Do niedawna używano nazwy isabel dla tej mutacji, jednak okazała się ona niewłaściwa dla tego gatunku. Nazwa isabel funkcjonuje w nazewnictwie kanarków dla kombinacji, mutacji sprzężonych z płcią, brązowej (cinamon) i agatowej (pallid). Agat u kanarków jest odpowiednikiem mutacji pallid u roseicollis. Powinniśmy unikać osobnych nazw na kombinację mutacji, ale jest jeden wyjątek- lacewing u falistych. Chociaż wiemy, że jest to kombinacja mutacji cynamonowej i ino, można zgodzić się na osobną nazwę lacewing ze względu na fenotyp mutacji u tego gatunku papug.

Cynamonowa



Jest to także mutacja eumelaniny, lecz nie mutacja, która zmniejszanej ilość. Ta mutacja zmienia kolor eumelaniny z czarnej na brązową. Czarna eumelanina wchłania prawie całe światło widzialne, brązowa eumelanina odbija więcej światła co daje kolor brązowy. Skutkiem tej mutacji jest brązowawy zielony ptak z brązowymi lotkami i różowymi nogami oraz palcami. Maska pozostaje niezmieniona, ponieważ mutacja nie oddziaływuje na psittacinę. Typowe dla tej mutacji jest to, że młode w chwili wyklucia mają czerwone oczy. Oczy po około 8 dniach ciemnieją do koloru ciemno brązowego. Jest to mutacja recesywna sprzężona z płcią. Podstawowym typem jest cynamonowy zielony. Przykłady kombinacji: cynamonowy ciemna zieleń, cynamonowy DD zielony, cynamonowy turkusowy, cynamonowy D turkusowy, cynamonowy akwamarynowi, cynamonowy DD akwamarynowi.

Bronze fallow



W tej mutacji również następuje zmiana koloru eumelaniny. Zamiast brązowej mamy szaro-brązową eumelaninę. Można to zaobserwować szczególnie na lotkach. W porównaniu do cynamonowej ma nieco jaśniejszy odcień spowodowany mniejszym rozmiarem ziaren eumelaniny wytworzonych w wyniku tej mutacji. Eumelanina jest prawie nieobecna w nogach, palcach i oczach, dlatego ptaki mają różowe nogi i czerwone oczy. Zad ma matowo niebieski kolor. Psittacina pozostaje niezmieniona, stąd również nie zmienia się kolor maski. Na pierwszy rzut oka ptaka tego można pomylić z cynamonowym, jednak jasne czerwone oczy i bledszy tył głowy wskazuja na typową mutacje fallow. Jest to mutacja recesywna. Pierwszy fallow roseicolis urodził się w RFN w hodowli Bodo Ochs’a. Stąd nazywano tę mutację czerwonoczelnych West German fallow . Ten typ fallow mógłby być allelem NSLino - jednak należałoby to sprawdzić poprzez kojarzenie par. Podstawowy typ to jasnozielony bronze fallow. Możliwe kombinacje z ciemnymi faktorami (D lub DD), orange face, akwamarynowym, ciemnymi faktorami i akwamarynowym.

b]Pale fallow[/b]


Prawie taki sam ptak jak bronze fallow, ale są pewne różnice. Ilość szarobrązowej eumelaniny jest mniejsza niż u mutacji bronze fallow, co w rezultacie daje bledszy kolor mutacji pale fallow. Ptak jest koloru oliwkowo żółtego z matowym niebieskim zadem i rubinowo czerwonymi oczami. Nie tylko jasno czerwone oczy są charakterystyczne dla tego typu fallow, ale też zielonkawy cień w dolnej części brzucha. Nogi, palce i pazury są różowe. Mutacja pale fallow ma charakter recesywny. Ten typ fallow zrodził się w NRD, co tłumaczy jego nazwę East German fallow. Podstawowy typ to zielony pale fallow. Możliwe kombinacje z ciemnymi faktorami, orange face, akwamarynowym i turkusowym

MUTACJE ZWIĄZANE Z ZMIANĄ DYSTRYBUCJI EUMELANINY

Edged dilute


Pierwszy edged dilute pojawił się w USA. Stąd wzięła się jego pierwotna nazwa American golden cherry, która była pochodną nazwy American cherry headed ( angielska nazwa-cherry headed . Obecnie używamy nazwy zielony edged diluted (podstawowy typ). Edged dilute jest mutacją związaną z rozmieszczeniem eumelaniny. U tej mutacji obserwujemy typowy efekt’oblamowania’ na pokrywach skrzydeł. Ten efekt spowodowany jest normalną dystrybucją eumelaniny tylko na krawędziach piór i znikomym rozmieszczeniu eumelaniny w pozostałych częściach pióra. Redukcja eumelaniny w uboższych w eumelaninę obszarach wynosi około 60%, co daje jasnozielono-żółte obszary piór. Zewnętrzna krawędź pióra zawiera dużo więcej eumelaniny, dlatego jest ciemniejsza powodując utworzenie obwódki wokół pióra. Ten sam efekt można zaobserwować na lotkach. Redukcja eumelaniny w innych częściach upierzenia jest jednakowo rozmieszczona i wynosi 50%, co jest równoważne mutacji pastelowej. Tylko pokrywy skrzydeł i lotki wykazują efekt ‘oblamowania’. Zad tych ptaków jest wybielony. Nogi i pazury są jasno szare. Nazwa mutacji wynika z pastelowego koloru ciała i oblamówki (edged) na pokrywach skrzydeł. Edged dilute ma charakter recesywny. Poprzez dodanie jednego lub dwóch ciemnych faktorów otrzymujemy odpowiednio edged dilute ciemna zieleń lub edged dilute oliwkowy. Ta mutacja może wchodzić w kombinację z kilkoma mutacjami psittacyny takimi jak orange face ( orange face edged dilute ) lub pale headed ( pale headed edged dilute ). W kombinacji z turkusowym i akwamarynowym otrzymujemy odpowiednio edged dilute turkusowy i edged dilute akwamarynowy. W przeszłości na opisanie tej mutacji stosowano błędną nazwę American silver cherry, a nawet silver. Pod względem komercyjnym jest to dobra nazwa, ale nic nie mówi o genotypie czy fenotypie tych ptaków. Dlatego też nie należy jej stosować.


Dilute


W przypadku tej mutacji eumelanina zredukowana jest prawie o 80-90% w całym upierzeniu. W rezultacie otrzymujemy zupełnie żółtego ptaka. Pierwszy roseicollis dilute urodził się w Japonii. Dlatego nazwano tą mutację Japanese cherry albo Japanese golden cherry. U czerwonoczelnych mutacji dilute możemy zaobserwować jaśniejszy zad. Promienie piór zadu u roseicollis pozbawione są promyków w końcówce pióra na długości 3 mm. Promyki pozostałej części piór zadu zawierają 50% eumelaminy w stosunku do ptaka naturalnego. To wyjaśnia raczej ciemny niebieski kolor zadu u naturalnych czerwonoczelnych. Jeżeli redukcja wynosi 90%, jak u mutacji dilute, kolor będzie bladoniebieski. Zmniejszona zawartość eumelaniny powoduje mniejszą absorbcję światła widzialnego i w konsekwencji otrzymujemy jaśniejsze niebieskie ubarwienie. Maska roseicollis; jak pisałem wcześniej; składa się z piór typu ‘pride’ (prawdopodobnie chodzi o te bez promyków), jednak mutacja dilute nie oddziaływuje na ten obszar, tak więc czerwony kolor maski pozostaje bez zmian. Nogi i palce są barwy takiej jak lotki, czyli jasno szare. Dilute jest mutacją recesywną. Możliwe kombinacje z ciemnymi faktorami, orange face, turkusową i akwamarynową.

Dominujący szek


Szek: częściowa redukcja eumelaniny, nierówno rozłożona na kilku obszarach całego upierzenia. Tak najlepiej można opisać ta mutację. Skutkiem mutacji jest ptak z pozbawionymi pigmentu łatami. Pierwszy dominujący szek pojawił się u nierozłączek czerwonoczelnych, wyhodowany został w USA. Pierwsze wzmianki pojawiły się w latach trzydziestych, jednak nie wcześniej jak w sześćdziesiątych został opublikowany szczegółowy opis. Ten typ szeka może mieć od kilku łatek do prawie zupełnej utraty eumelaniny. Maska jest mniejsza u tej mutacji. Chociaż ptaki dziedziczą w sposób dominujący, ciężko stwierdzić czy są oczywiste różnice pomiędzy ptakami SF, a DF, czy też nie. Podstawowy typ to szek zielony

Recesywny szek


Recesywny szek powstał w Australii, był to prawie kompletnie żółty ptak. Możemy stwierdzić, że ten typ szeka ma w 95% zredukowaną eumelaninę. Kolor lotek, nóg, palcy i pazurów może przybierać barwę od szarej do zupełnie rozcieńczonej. W większości przypadków kolor zadu jest całkowicie zmieniony przez mutację, czasami można zaobserwować jasno zielony odcień. Pomimo faktu, iż mutacja szeka związana jest pośrednio z dystrybucją eumelaniny, możemy także zaobserwować mniejszą maskę u tego typu szeka. Ptaki rozszczepione można rozpoznać w większości przypadków na podstawie łat na wewnętrznej części uda.

Ciemnooka czysta (DEC)

Tak jak u falistych jesteśmy wstanie wyhodować zupełnie żółtego ptaka z kombinacji dominującego i recesywnego szeka. Z punku widzenia genotypu ptaki te są faktycznie Df dominującym recesywnym szekiem ( formuła Pi/Pi s/s ). Jeżeli skojarzymy takiego ptaka z naturalnym typem całe potomstwo będzie SF dominującym szekiem szpaltem na recesywnego szeka.

MUTACJE PSITTACINY

Mutacja akwamarynowa

U ptaków mutacji akwamarynowej żółta psittacina jest zredukowana do około 50%. To oznacza, że kolor żółty w korze upierzenia nie jest tak żółty jak u ptaków żyjących na wolności. Jeżeli rozcieńczamy o 50% żółtą farbę uzyskamy jaśniejszy kolor żółty. Promienie światła niebieskiego wzbudzone w strefie gąbczastej przechodząc przez ‘ filtr’ światła żółtego dają kolor, który nie jest ani zielony ani niebieski, a pomiędzy niebieskim i zielonym. Oprócz redukcji żółtej psittaciny w upierzenia , również czerwona psittacina maski ulega redukcji. Czerwony staje się o 50% bledszy. Dlatego ptaki akwamarynowe mają typową różową maskę. Nogi palce i pazurki pozostają niezmienione. Za ubarwienie nóg i palców odpowiedzialna jest jedynie eumelanina. Jest to mutacja recesywna. Z tą mutacją można krzyżować co drugą mutację: cynamonową, pallid, edged, dilute i fallow. Kombinacja z mutacją orange face da ptaka akwamarynowego z żółtawą maską. Ta kombinacja nie jest przedstawiana na wystawach, ponieważ nie jest ani pożądana ani akceptowana. Kombinacja z ciemnym faktorem jest możliwa, mówi się o takich ptakach akwamarynowe (podstawowy typ), ciemne akwamarynowe (jeden ciemny faktor) i podwójnie ciemne akwamarynowe (dwa ciemne faktory).

Mutacja turkusowa

U mutacji turkusowej mamy do czynienia z 80%, a czasami nawet 90% redukcją psittaciny w całym upierzeniu. Psitacina zawarta w korze staje się bardzo jasno żółta i przez działanie niebieskich promieni światła w połączeniu z jasno żółtą psittaciną możemy obserwować ptaka, który jest znacznie bardziej niebieski niż akwamarynowy. Z wyjątkiem piór skrzydła jest wciąż widoczny zielony odcień, nawet zielone łaty są widoczne w upierzeniu, ponieważ redukcja psittaciny w tych miejscach wynosi tylko 50 – 60%. Psitacina wciąż obecna powoduje, że piórka skrzydeł są bardziej turkusowego koloru, w odróżnieniu od prawie niebieskiego ciała. Czerwona psittacina zawarta w masce zostaje zredukowana o 90%, co powoduje, że maska jest prawie biała. Jednak, jeżeli dobrze się przypatrzymy, to wciąż możemy zauważyć lekko różowy odcień na przedzie głowy. Dzieje się tak, ponieważ w tym miejscu nadal znajduje się 10-15% czerwonej psitaciny. Całkowicie białą maskę możemy osiągnąć pozbywając się całkowicie psitaciny, jak u czysto rasowego niebieskiego ptaka (patrz niebieski Fiszer). Z tego powodu tą mutację niegdyś nazywano ‘ białą twarzą’ , a obecnie przemianowano na turkusową. Z tą mutacją barwną można łączyć prawie co drugą mutację z serii niebieskiej ( z wyjątkiem orange face ). Kombinacja z ciemnym faktorem (jeden lub dwa faktory)daje odpowiednio ptaka ciemno turkusowego lub podwójnie ciemno turkusowego. Jest to także mutacja recesywna.

AkwamarynowoTurkusowa



Powiedzmy otwarcie, że to nie jest oddzielna mutacja, ale kombinacja mutacji. Turkusowa i akwamarynowa obie są allelami umiejscowionymi w tym samym miejscu w parze chromosomów bl-locus. Innymi słowy są allelami wielokrotnymi. Jeśli będziemy łączyć ptaki turkusowe z akwamarynowymi, nie otrzymamy ptaka zielonego szpalta na turkusowego i akwamarynowego, lecz zielonego ptaka z jabłkowo zielonym fenotypem. Kolor gdzieś pośrodku zielonego i turkusu, jednakże te ptaki mają bledszą maskę. Genotyp tego ptaka to akwamarynowy/turkusowy. Niestety nazwano tą mutację jabłkowa zieleń. Nazwa ta wprowadza zamieszanie, ponieważ niepotrzebnie wprowadzamy osobną nazwę dla kombinacji dwóch mutacji. Z tego powodu wielu ludzi myśli, że jest osobna mutacja i nie jest to przypadek. Należy unikac oddzielnych nazw na połączenia mutacji. Biorąc pod uwagę reguły międzynarodowej nomenklatury nazwa tej mutacji brzmi AkwamarynowoTurkusowa ( nazwa sama w sobie wskazuje kombinację mutacji, duże litery wskazują początek nazwy mutacji: akwamarynowej i turkusowej ). Ptak akwamarynowo-turkusowy nie jest obiektem zainteresowań Belgijskiego Stowarzyszenia hodowców nierozłączek, jednakże jest to doskonały ptak do hodowli mutacji akwamarynowej i turkusowej.

Pomarańczowa twarz



Ten typ powstał w USA w latach osiemdziesiątych. U tej mutacji psittacina w masce i kropkach na ogonie nie jest czerwona ale pomarańczowa i tym różni się od dzikiego typu. Pomarańczowa twarz jest mutacją recesywną.

Pale headed



Powstała w Holandii. U tej mutacji psittacina w masce i kropkach ogona jest jasno pomarańczowo-różowa. Pale head ma charakter dominujący. Ptaki jednofaktorowe wykazują słabszy efekt niż dwufaktorowe . Ptaki DF są odpowiedniejsze na wystawy. Ogólnie kolor krawędzi ciała jaśniejszy niż u akwamarynowej. Pozostałe części są takie same jak u ptaka barwy naturalnej.

MUTACJE ZWIĄZANE Z ZMIANĄ DYSTRYBUCJI EUMELANINY I PSITTACINY

Opalowa


Powstała w USA w 1997. Od pary; 1.0 zielony/ino, akwamarynowy x 0.1 ciemnozielona /akwamarynowe; otrzymano pierwszego ptaka opalowego. Najbardziej niezwykłą cechą jest fakt, że czerwona psittacina maski rozciąga się na tył głowy. Generalnie kolor ciała jest nieco matowo zielony, zad jest prawie zupełnie zielony, a czarne i niebieski kropki na ogonie zniknęły, tak więc czerwony kolor przeważa na tym obszarze. Opal jest mutacją sprzężoną z płcią.

MUTACJE ZWIĄZANE ZE ZMIANĄ STRUKTURY PIÓRA

Faktor ciemny[/b]



Ten czynnik powoduje zmianę szerokości strefy gąbczastej. W wyniku interferencji światła w tej strefie otrzymujemy innej barwy kolor niebieski. Następuje absorbcja jasnego niebieskiego. W rezultacie otrzymujemy ciemniejszy kolor ptaka. Ciemny faktor ma charakter kodominujący ( w połowie dominujący). To oznacza, że kolor ptaka SF będzie pomiędzy barwą ptaka zielonego i ptaka z podwójnym ciemnym faktorem. Zielony ptak z jednym faktorem ciemnym będzie ciemnozielony ( D zielony ), z dwoma ciemnymi czynnikami będzie oliwkowy ( DD zielony) .

Faktor fioletowy



Ten czynnik wpływa na strukturę strefy gąbczastej. W wyniku zmiany struktury następuje interferencja światła nie na niebieskie, a na fioletowe. Faktor fioletowy dziedziczy w sposób dominujący i może zostać wytworzony w prawie każdej innej mutacji. Jednakże najlepiej jest widoczny u ptaków pochodzących z serii niebieskiej z jednym ciemnym faktorem, albo od akwamarynowej serii mającej jeden ciemny faktor. Połączenia z innymi faktorami należy unikać.

MUTACJE POWSTAŁE W WYNKU PROCESU CROSSING-OVER

Cinnamon-ino



Mutacja powstała w wyniku zjawiska crossing-over pomiędzy cynamonowym, a ino. Seria zielona ma kolor żółty z czerwoną maską i oczami. Można by pomyśleć, że mamy do czynienia z ptakiem pale fallow. Jednak brakuje mu zielonego zabarwienia dolnej części brzucha, oczy są zbyt ciemne oraz dziedziczenie ma inny charakter. Fallow jest autosomalny recesywny, a cinnamon-ino recesywny sprzężony z płcią. Szansa na zjawisko crossing-over pomiędzy cynamonowym i ino wynosi 3%.
Ten fenotyp został po raz pierwszy opisany u papużek falistych. U tego gatunku jest to żółty ptak z jasno brązowymi znaczeniami na skrzydłach wyglądającymi jak wzór ozdobnej serwetki koronkowej. Dopiero później Cyryl Rogers nadał im nazwę lacewing.
Kiedy powstał pierwszy lacewing nikt nie zdawał sobie sprawy, że wynikało to z zjawiska crossing-over. Fenotyp u falistych jest unikalny w porównaniu z innymi papugami i dlatego można usprawiedliwić stosowanie nazwy lacewing, o ile pamiętamy, że jest to faktycznie mutacja cinnamon-ino.
Dla wielu początkujących hodowców stanowi to problem – myślą, że jest to samodzielna mutacja. Dlatego należy być świadomym, że żadna specjalna nazwa nie musi być stosowana dla mutacji powstałej w wyniku zjawiska crossing-over. Wystarczy zapisać to jako dwie mutacje połączone łącznikiem pisarskim. Zasadę tą łatwo zapamiętać, ponieważ pisownia jest taka sama jakw słowie crossing-over. W wyniku zjawiska crossing-over (crossing over - zjawisko zachodzące podczas I podziału mejotycznego polegające na wymianie chromatyd chromosomów homologicznych. Stwarza możliwość rekombinacji cech. ) obie mutacje usytuowane są na tym samym chromosomie.

Kombinacje mutacji Agapornis roseicollis http://www.psittacides.co...roseicollis.htm

Akwamarynowa ino zielona


Akwamarynowa ino opalowa


Cynamonowa SF fiolet turkusowa


Cynamonowy D zielony


Cynamonowy DD zielony


Cynamonowy DD turkusowy


Cynamonowy SF fiolet D zielony


D akwamarynowy


DD turkusowy


DD zielony


DF fiolet turkusowy




Edged dilute D zielony


Edged dilute DD turkusowy


Edged dilute SF fiolet turkusowy


Edged dilute D turkusowy


Edged dilute turkusowy


Lutino opalowa


Opalowa akwamarynowa


Opalowa edged dilute


Opalowa edged dilute pomarańczowa twarz


Opalowa pomarańczowa twarz


Opalowa pomarańczowa twarz ino


Pale fallow cynamonowa SF fiolet turkusowa




Pale headed D zielona pomarańczowa twarz


Pale headed edged dilute zielony


Pale headed zielony pomarańczowa twarz


Pale headed zielony pomarańczowa twarz


Pale headed zielony


Pallid akwamarynowy


Pallid D turkusowy


Pallid D zielony


Pallid SF fiolet D zielony


Pallid ino


Pallid SF fiolet turkusowy


Pallid SF fiolet akwamarynowy




Pallid turkusowy


Pallid SF fiolet


Pallid zielony
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 15:22   

III Mutacje i transmutacje Agapornis fischeri

Mutacje własne Agapornis fischeri to : ciemnooka czysta, niekompletny dominuący edged, recesywny szek, dominujacy szek, the mottle (progresywny szek) i dominujacy slaty. Istnieją raporty o autentycznej mutacji niebieskiej w krajach wschodnio-europejskich i USA, niemniej jednak, faktem jest, że niebieska nierozłączka, która rozwinęła się w Zachodniej Europie, pochodzi z transmutacji z personatą.

Mutacja ciemnooka czysta:

Gdzie i kiedy ta mutacja się zrodziła nie jest wiadome. Przypuszcza się, że ta autosomalna recesywna mutacja powstała w Australi i kompletny szczep został przeniesiony do Południowej Afryki. Pierwszy opis wymieniał żółtego ptaka z szarymi nogami i palcami, ciemnymi oczami i białym kuprem. Od dłuższego czasu były wątpliwości co do trybu dziedziczenia, ale po latach eksperymentalnej hodowli i gromadzenia wyników wśród hodowców i moich własnych, doszliśmy do wniosku, że mutacja jest faktycznie allelem wielokrotnym, autosomalnego, recesywnego lutino (a-locus). Oryginalna mutacja ciemnooka żółta ma zredukowaną o 95% melanine w upierzeniu. Ten żółty ptak ma jasnozieloną barwę, jasnoniebieski kuper, szare nogi i palce oraz czarne oczy. Kombinacje z NSL lutino dają czarnookie żółte z białym kuprem. Kombinacja z pastelowym daje plamiasto-żółtego ptaka (w przeciwieństwie do kombinacji z pastelowym/lutino, one mają szare nogi i palce). Nie ma potrzeby mówić, że powinno się próbować wyhodować tą odmianę tak czystą, jak to jest możliwe, a wszystkie kombinacje z pastelowym i recesywnym lutino powinny być unikane. Połączona (odmiana) z ptakami, które maja jasnoniebieski kuper i czarne oczy prowadzi do otrzymania ptaków ciemnookich białych.

The edged fischeri:
Ta mutacja dziedziczy jako niekompletny gatunek (rodzaj, typ) dominujący i mamy tu do czynienia z częściowa redukcją melaniny w upierzeniu. Znajdujemy tutaj fenotypiczne różnice miedzy ptakami SF i DF, jednakże, czasami istnieją także poważne różnice w wyglądzie pomiędzy ptakami ze wspólnym SF.


Single factored edged:

Ustaliliśmy już, że ta mutacja spowodowana jest częściową redukcją melaniny i ze istnieje różnica w wyglądzie między wspólnymi mutacjami. Nie wszystkie ptaki SF (Single Factored) są równo (podobnie) znaczone, redukcja melaniny nie jest taka sama we wszystkich częściach upierzenia. A zatem musimy próbować wyselekcjonować, co jest pożądane na pokazy i jest to około 50% redukcji na ciele, a piórka skrzydła muszą być nieco ciemniejsze. Zauważmy, że zazwyczaj samce maja najlepsze znaczenia, ale to nie wyklucza faktu, że istnieją już lepiej znaczone samice. Obserwujemy jaśniejący efekt (rezultat) w centrum piórek skrzydła u osobników najlepiej znaczonych. Ponieważ brzeg (krawędź) tych piórek utrzymuje swój normalny zielony kolor, uzyskujemy w ten sposób rezultat brzegowy. Jaśniejący efekt w centrum piórek skrzydła jest w najlepszym wypadku 40-50%. Centrum piórek (upierzenia) staje się bardzo jasno-zielony, prawie żółty, pewnego rodzaju efekt perłowy. Piórka skrzydła u osobników niebieskich wykazują (maja) jasno-szare plamki (cętki). Piórka potrzebne do latania (lotki) oraz kolor nóg i palców są prawie niezmienione. Reszta ciała wykazuje równy efekt jaśniejący, jednakże, czasami perłowe znaczenia mogą być widoczne na piórkach piersiowych (na piórkach na piersiach). Kształt i kolor głowy zostają niezmienione. Z powodu tego jaśniejącego efektu, obecność faktora ciemnego (D), (ciemno-zielone ptaki) jest dużo trudniejsza do rozpoznania w zielonej serii. Jest to mniejszy problem w serii niebieskiej.

U mniej znaczonych osobników, obserwujemy, że redukcja melaniny może być znikoma (minimalna) i z tego powodu mamy do czynienia z nieco matowym (nieostrym) kolorem ptaków (głównie samice). Dlatego te osobniki są trudniejsze do rozpoznania (uznania) jako ptaki edged Ten fakt spowodował, że rozsiane zostały pogłoski, iż niektóre ptaki mogą być rozszczepione. Te ptaki są z pewnością stosowne do hodowania, wszakże, nie jako ptaki pokazowe (na pokaz). Najlepiej jest zacząć z ptakami DF. Wtedy można być pewnym, że całe potomstwo to ptaki SF. Pomyłki są niemożliwe.

Czasami te ptaki są mylone z ptakami pastelowymi, niemniej jednak istnieją wyraźne różnice. Ptaki pastelowe dziedziczą jako typ recesywny. Ptaki pastelowe są tylko pożądane z 50-cio% rozjaśnieniem na całym ciele. A zatem nie tylko kolor ciała jest rozjaśniony, lecz także piórka do latania (lotki). Te wykazują kolor jasno-szary u najlepszych osobników, a w najgorszych przypadkach nawet biały. U ptaków edged , piórka do latania (lotki) są prawie czarne, a piórka skrzydeł wykazują efekt „perłowy”.








Double factored edged

Ten gatunek jest łatwo rozpoznawany. Zielone ptaki wykazują „brudnawy” żółty kolor z jasno-szarymi lotkami, a także jasny „spleśniały” kolor na zagięciach skrzydeł i na górze (na szczycie) piórek skrzydła. Głowa ma często skłonność do zmniejszania się, ale musi być niezmieniona w stosunku do gatunku dzikiego. Kolor nóg i palców zostaje prawie niezmieniony. Ptaki z serii niebieskiej wykazują bardzo jasno-niebieski kuper, bardzo jasno-szarą barwę ciała z białą głową, oraz jasno-„spleśniały” efekt na górze skrzydeł. Stopy maja niemal niezmieniony kolor. Ptaki pastelowe szpalty na NSL lutino mogą mieć bardzo jasny kolor, mają także zupełnie białe piórka do latania i są raczej pstrokate (plamiste). Nie ma co do tego wątpliwości, że istnieje jakakolwiek znacząca różnica pomiędzy niektórymi samcami i samicami.
Artykuł:
Mutacja Edged u nierozłączek Fischera

Pierwsze Fiszerki mutacji edged urodziły się w Holandii pod koniec lat 70 – tych. Nie znam innej takiej mutacji Fiszerków, która spowodowała by tyle pytań, wątpliwości oraz spekulacji, co mutacja edged. I nawet teraz istnieją znaczące nieporozumienia związane z tą mutacją. Otrzymujemy mnóstwo zapytań w tym temacie. Wielu hodowców przerwało hodowlę tych ptaków, czego bardzo żałujemy. To jest piękna mutacja z wieloma możliwościami. Spróbuję przy pomocy tego artykułu uczynić wszystko bardziej zrozumiałym.

Fakty: kodominujące dziedziczenie

Ta mutacja ma kodominujące cechy dziedziczne. Spowodowana jest obniżeniem zawartości eumelaniny w piórach. Istnieją poważne różnice między fenotypami mutacji SF i DF edged (SF – mutacja jednofaktorowa, DF – mutacja dwufaktorowa). Ale te różnice są zauważalne porównując dwa ptaki mutacji SF. Należy dodać, że można otrzymać również mutację pastelową (50% rozcieńczenie eumelaniny) i wtedy zrozumiemy, że możliwe jest duże zamieszanie. Różnice jednak są oczywiste, spiszemy je poniżej.
1 W przypadku kodominujących cech dziedzicznych wystarczy jeden ptak o tych cechach, aby uzyskać potomstwo takiego samego fenotypu. W przeciwieństwie do mutacji recesywnej nigdy nie mogą być rozszczepione (być szpaltami na) na dominujące. Po prostu ptak albo wykazuje cechę dominująca albo jej nie ma w ogóle. Nigdy nie kupuj Fiszera rozszczepionego na edged, taki nie istnieje.
2 Można hodować mutację edged we wszystkich istniejących kolorach, wykluczając ptaki z redukcją eumelaniny. Wyhoduj je tylko do mutacji jasna zieleń, ciemna zieleń, oliwkowa, niebieska, kobalt i mauve. Nie hoduj ich w połączeniu z mutacją pastelową (50% redukcja melaniny) albo ino (100% redukcja melaniny).
Mutacje pastel i ino edged tracą wszystkie charakterystyczne cechy mutacji edged, nic po nich nie pozostaje i nie powinno się hodować ich w celach wystawowych. Złota zasada: jakiekolwiek połączenia mutacji, które wyraźnie nie ukazuje specyficznego wyglądu każdej z połączonych mutacji jest nieprzydatne. Hodowanie tych nierozróżnialnych kombinacji jest mocno naganne.
3 Fakt, że mutacja jest kodominująca może nam dawać ptaki mutacji SF lub DF. Jak to się dzieje? Informacja genetyczna znajduje się na chromosomach. Te chromosomy składają się z identycznych (z jednym wyjątkiem) połówek zwanych chromatydami zarówno u samca jak i samicy. Przy zapłodnieniu męski chromatyd łączy się z żeńskim chromatydem, para jest znów kompletna.
Razem tworzą kompletny zbiór chromosomów. Innymi słowy: pary chromosomów młodego ptaka są utworzone z jednego chromatydu ojca uzupełnionego chromatydom od matki. Wskutek tego pisklę dostaje 50% swojej informacji genetycznej od ojca i 50% od matki. Przypuszcza się, że ojciec przenosi chromatyd z mutacji dominującej, a matka nie. Jeden chromatyd pisklęcia zawiera tę mutacje, mamy wtedy SF edged. Aby młody był mutacji DF edged, oboje z rodziców powinni przenieść ten dominujący gen.
Wizualna prezentacja poprzez prosty rysunek uczyni rzecz bardziej zrozumiałą. Rysujemy dwa kwadraty reprezentujące zbiór chromosomów samca. Samiec jest mutacji SF, więc zaciemniamy jeden kwadrat. Samica również jest jednofaktorowa, więc rysujemy podobny drugi zbiór kwadratów. Są one ponumerowane od 1 do 4. Wiedząc, że zawsze połowa chromosomu każdego z rodziców jest przekazywana potomstwu daje nam to 2x2=4 możliwe kombinacje.
samiec samica
█ █ □
1 2 3 4
█ █ 1+3=DF
█ □ 1+4=SF
□ █ 2+3=SF
□ □2+4=Normalny
Para mutacji SF edged (samiec i samica) dają potomstwo: 25% DF, 25% normalnych, 50% SF. Te procenty są niemal dokładne, kiedy mówimy o 100 wyhodowanych osobnikach. Kolejność występowania tych trzech fenotypów jest kwestią przypadku. Przy pierwszym gniazdowaniu możemy otrzymać 4 ptaki DF albo 4 ptaki SF lub 4 normalne lub dowolną kombinację DF, SF i normalnych.
Aby rzecz jeszcze uprościć podam poniżej schemat przedstawiający wszystkie możliwości dobierania par:
SF x N = 50% normalnych, 50% SF
SF x SF = 25% DF, 50% SF, 25% N
DF x N = 100% SF
DF x SF = 50% DF, 50% SF
DF x DF = 100% DF
Do tej pory używaliśmy nazwy edged bez nawiązania do koloru ciała. Kiedy użyjemy kolorów, po pierwsze należy rozważyć jaką otrzymamy kombinacje barw, a po drugie jakie rezultaty da połączenie czynnika edged

Krzyżując ptaka D zielonego z D zielonym (oba ptaki mają jeden faktor ciemny ‘D’) otrzymamy:
D zielony x D zielony = 25% zielonych, 50% D zielonych, 25% DD zielonych

Ptaki SF edged

Ponieważ mamy trochę więcej spostrzeżeń na temat trybu dziedziczenia nadszedł czas, aby bliżej przyjrzeć się podstawowym formom tej mutacji zarówno zielonym jak i niebieskim ptakom. Zostało już stwierdzone, że ta mutacja wynika z redukcji eumelaniny, ale także istnieją różnice między fenotypami tej samej mutacji. Nie wszystkie ptaki SF edged wykazują te same znakowania: redukcja eumelaniny czasami różni się w różnych częściach ciała. Dlatego powinniśmy wyhodować ptaki z maksymalnym kontrastem. To znaczy z 50% redukcją melaniny na ciele i pokryciu skrzydeł, te drugie będą oczywiście nieco ciemniejsze. U ptaków SF samce wykazują zwykle najjaśniejszy deseń, oczywiście od czasu do czasu pojawiają się lepiej wybarwione samice.
U najlepszych okazów można zaobserwować, że centrum piór pokrywowych skrzydła są rozcieńczone ( rozjaśnione ), podczas gdy krawędź pióra zachowuje jego oryginalny kolor. Reszta ciała jest równomiernie rozcieńczona (rozjaśniona). Spowodowane jest to efektem edged (oblamowanie). Rozcieńczenie u najlepszych okazów wynosi około 50%. Powoduje to, że centralna część pióra jest bardzo jasno zielona, prawie żółtawa. U niebieskich ptaków robi się bardzo jasno szara. Barwy podstawowe oraz stopy utrzymują oryginalny kolor. Reszta ciała jest równomiernie rozcieńczona (rozjaśniona). Z powodu tego rozcieńczenia posiadanie czynnika ciemnego staje się trudna do zaobserwowania u ptaków zielonych, jest on lepiej widoczny u ptaków niebieskich. Twarz pozostaje niezmieniona zarówno w kształcie jak i kolorze z powodu barwnika, którym głównie jest psittacina, która to pozostaje niezmieniona w ‘mutacji eumelaniny’.
U mniej znaczonych ptaków zauważamy, że redukcja eumelaniny jest często znacznie mniejsza (zwykle u samic), w rezultacie otrzymujemy zwykle nieznacznie wyblakłe ptaki. U takich ptaków jest niezmiernie trudno rozpoznać cechy mutacji edged. To mogło być w przeszłości przyczyną pogłosek, że istnieją rozszczepione ptaki edged. Te ptaki są jednakże przydatne jako materiał hodowlany, ale absolutnie nie jako ptaki wystawowe.
Rozsądnie jest zacząć hodowlę od ptaka DF. Wtedy jesteś bezpieczny, że całe potomstwo będzie SF, a pomyłki są wykluczone.
Często zdarzało się, że nawet ‘wielkie nazwiska’ popełniały błąd i nawet sprzedawały mutację pastelową jasnozieloną jako jasnozielony Edged. Daję im przywilej wątpliwości na korzyść oskarżonego, czy to była umyślna pomyłka czy nie. Ale różnica jest łatwa do rozpoznania. Pastelowy jasnozielony ptak powinien mieć idealnie 50% redukcję eumelaniny na całym ciele. Kolor ciała jest rozjaśniony, ale nadal są barwami podstawowymi. One muszą być jasno szare. U zbyt rozjaśnionych ptaków mogą nawet stać się ‘brudno białe’. U ptaków edged barwy podstawowe są nadal prawie zupełnie czarne.

Ptaki DF edged

Ten fenotyp jest bardzo łatwy do rozpoznania. Ptak DF zielony jest brudnożółty z jasnoszarymi barwami zasadniczymi i nadal wykazują znaczenia blisko krawędzi skrzydła i na górnej części piór pokrywowych skrzydła. Twarz ma tendencje , aby się trochę zmniejszyć, ale powinna mieć tą samą wielkość i kolor co jasnozielony ptak. Kolor stóp ledwo się zmienia.
Ptaki DF niebieskie są bardzo jasnoniebieskie albo szarawe z białą twarzą i z tymi samymi znaczeniami na skrzydłach jak u mutacji zielonej. Tutaj także kolor nóg ledwie się zmienił.
Ptaki pastel ino mogą być nadmiernie rozjaśnione, ale one mają zawsze białe barwy podstawowe i kolor skrzydła jest różnorodny, nierówno wykolorowany.




Dominant pied (dominujacy szek):

U tych ptaków obserwujemy poważną nieobecność melaniny na ciele, której skutkiem, u ptaków z zielonej serii, jest prawie żółty kolor ciała. Redukcja w piórkach skrzydła jest dużo mniejsza i jest ograniczona do kilku sfer upierzenia. Dlatego też, piórka skrzydła są nieomal zupełnie zielone z przypadkowymi (wyrywkowymi) żółtymi plamkami (cętkami). Z powodu tego typu wyglądu, pierwsza nazwa dana tej mutacji to „zielone skrzydło”. Jak zaobserwowano u czerwonoczelnych, ten gatunek szeka redukuje czerwoną psittacinę na głowie. Kolor nóg może być różny. O ile wiadomo, nie ma różnicy w fenotypie między ptakami SF i DF.




Recessive pied (recesywny pstrokaty):

U tych ptaków obserwujemy prawie całkowitą nieobecność melaniny. Także niebieski kuper prawie zanikł. To co zostało to prawie całkowicie żółty ptak, wykazujący gdzieniegdzie kilka zielonych plamek, głównie na piórkach skrzydeł. Stopy są przeważnie szare, jednakże są przykłady osobników posiadających stopy bardzo jasnego koloru. Z początku uważano, że mamy tu do czynienia z ciemnooką żółtą , ale jest to błędem. W tej mutacji, obserwujemy także redukcję czerwonej psittaciny na głowie, której wynikiem jest mniejsza głowa. Ta mutacja dziedziczy jako gatunek (typ, rodzaj) autosomalny recesywny.




Mottle – progressive pied (progresywny szek):

Charakterystyczne dla tego gatunku pstrokatych jest to, że te ptaki są normalnie zabarwione do czasu pierwszego pierzenia. Potem rozwijają pstrokate upierzenie. Ten gatunek pstrokatych prawdopodobnie dziedziczy typ wieloczynnikowy(zależny od więcej niż jednego czynnika). Po około 10 miesiącach ptaki te rozwijają pstrokate piórka, po dwóch latach pstrokaty wzór rozpowszechni się wyrywkowo poprzez całe upierzenie.

De slaty:

Te ptaki wykazują inny kolor, który na początku opisany był jako stalowy niebieski. Ta mutacja dziedziczy jako gatunek dominujący i jest najprawdopodobniej mutacją strukturalną (formalną) kory zewnętrznej upierzenia (piór). W tej mutacji refrakcyjny wskaźnik keratyny wydaje się być zmieniony przez mutacje. Normalnie keratyna posiada „mleczny” wygląd, jednak w tej mutacji, wygląda istotnie na zupełnie przeźroczystą . Zauważa tu się także niewielki wzrost melaniny, lecz nie jest pewne, czy wywołane jest to przez mutacje slaty czy nie. Rezultatem jest ptak koloru slaty w serii niebieskiej. Ten kolor wygląda nieco jak sprzężony z płcią slate bez żadnego faktora ciemnego, jednak, powinniśmy pamiętać, że są to zupełnie inne mutacje. Początkowo wierzono, że jest to szara lub slaty (mutacja), lecz dalsze badania dowiodły inaczej i nazwa slaty została przyjęta, żeby odróżnić tą mutację od mutacji sprzężonej z płcią slate . Ta nazwa została zaakceptowana przez kilka stowarzyszeń europejskich we wrześniu 2000.

Mutacja misty:


W marcu 2002 urodził się w mojej ptaszarni dziwny okaz fiszerka. Niezwykłe w nim było to, że był do połowy mutacji misty, a w połowie naturalnej barwy. Do tego czasu mutacja misty nie pojawiła się u fiszerków. Jeszcze bardziej dziwne było to, że ptak urodził się z lini naturalnej barwy , z której to już wcześniej w 1983 wyhodowałem ptasich rodziców i wszystkie były naturalnej barwy.
Kilka miesięcy wcześniej postanowiłem, że zamierzam zredukować część mojej kolekcji hodowlanej. Wiedziałem, że wybieranie wszystkich ptaków będzie wymagać dużo czasu i do tego musiałbym przeprowadzić różne krzyżowania ptaków, które zajęłaby inne klatki. Stąd zdecydowałem się dać tego szczególnego ptaka (samiec) i samiczkę z tego samego gniazda Harry’mu Bens. Harry już wcześniej dowiódł swojej klasy jako hodowca mutacji i sprostał wyzwaniu. Pojawiło się kilka niewiadomych, czy te cechy połowiczne zostaną przekazane. Inne pytanie dotyczyło faktu, czy jak ptak będzie płodny, które czynniki zostaną przekazane. Na szczęście ptak okazał się płodny i w dodatku przekazał czynnik misty swoim młodym. Harry zdołał zabezpieczyć ta mutację fiszerka na przyszłość.
Misty jest niepełną dominującą mutacją, w której mamy do czynienia z minimalnym obniżeniem eumelaniny. Gdy ptaki są SF misty mają barwę ‘nieznacznie matową’, ale niespecjalnie różnią się od ptaków barwy naturalnej. DF misty wyglądają trochę jak DD zielone ptaki i pióra wydają się być oliwkowo-zielone . Jednakże, jeśli porównujemy je do ptaków z dwoma ciemnymi faktorami, są widoczne różnice.



Mutacja Euwing:

W 2004 roku MUTAVI otrzymało zgłoszenie o możliwej nowej mutacji agapornis fischeri. Z połączenia ptaka zielonego z lutino urodził się zielony pisklak z odbiegającym od normy kolorem . Ten ptak był wyraźnie dużo ciemniejszy na skrzydłach oraz generalnie kolor ciała odbiegał od normy. Co było uderzające to fakt jak wyraźnie zaznaczony był rozdział między skrzydłami, a grzbietem. Grzbiet ( obszar między skrzydłami ) miał jaśniejszy kolor. W efekcie z tył wyraźnie widoczny był wzór 'V'. Hodowca Piet Verhijde z Zaandam, nie potrafił tego wyjaśnić i poprosił o pomoc kilku kolegów. W końcu trafił do nas. Międzynarodowe informacje uświadomiły nam, że dotychczas żadna podobna mutacja nie występuje w jakimkolwiek innym gatunku. Dlatego wybraliśmy nazwę euwing. Euwing (wing-skrzydło) wskazuje na wzrost eumelaniny w skrzydłach. W przypadku ptaka zielonego korzystamy z terminu SF albo DF euwing zielony, w przypadku niebieskiego SF lub DF euwing niebieski.


Wszystkie inne odmiany rozpoznane u Agapornis fischeri są rozwinięte poprzez transmutacje. Faktor niebieski, factor ciemny, faktor fioletowy i najprawdopodobniej pastelowy zostały zapoczątkowane poprzez krzyżowanie z personatą. Personata NSL lutino przekształciła się na początku w nierozłączkę krasnogłową, a potem w fischeri. Jeżeli chcemy hodować dobrej jakości ptaki, to musimy krzyżować regularnie dziki gatunek.

(Transmutacja) Niebieska

Transmutant poprzez personatę. Musimy tutaj zwrócić uwagę na kolor głowy. Ciemne wtrącenia na głowie lub czysto-biały pierścień na szyi są niedozwolone. Tył głowy musi być ciemnoszary w koronie (czubku) głowy, przemieniając się na jasnoszary w tylnej części głowy i na szyi. Tak jak u dzikiego gatunku, istnieje różnica w kolorze między piórkami skrzydeł a ogólnym opierzeniem ciała. Piórka skrzydła są nieco ciemniejsze, co jest spowodowane przez eumelaninę obecną w chorągiewkach piór . Głowa powinna być tego samego rozmiaru, co u dzikiego gatunku. Niebieska (trasmutacja) dziedziczy jako autosomalną recesywną i może być łączona z jednym lub dwoma ciemnymi faktorami. Jeśli obecny jest jeden ciemny faktor, to mamy do czynienia z ptakiem kobalt, a jeżeli dwa ciemne faktory, mamy wtedy ptaka mauve.









(Transmutacja) Pastelowa

Najprawdopodobniej (ta transmutacja) wywodzi sie z personaty, aczkolwiek nie mamy na to oczywistych dowodów. U tych pastelowych, obserwujemy około 50% czarnej eumelaniny, pozostałej w rdzeniu chorągiewek upierzenia. Dlatego absorpcja światła dziennego jest dużo mniejsza oraz interferencja światła niebieskiego , która występuje w strefie gąbczastej jest jaśniejszego koloru. Wskutek tego, mniej niebieskiego światła odbija się od kory (zawierającej żółtą psittacinę) i daje to ptaka o dużo jaśniejszym kolorze, mutację pastelową. Czarny zmienia się na szary, a zielony na „brudny” żółtawo-zielony. Ogólny kolor ciała staje się bardziej blady, lotki są jasno-szare, a czasami nawet białe. Wymarzone byłoby równe rozjaśnienie koloru o 50% z jasno-szarymi lotkami , jednak szczerze powiedziawszy, jest to trudne do osiągnięcia. Nie dotyczy to czerwonego i żółtego koloru, gdyż nie są one produkowane przez melanocyty ( komórki pigmentowe). Innymi słowy, kształt głowy pozostanie niezmieniony oraz wszystkie cechy (osobliwości) nierozłączek Fischera muszą być zachowane. Zawsze odwołujemy się do pastelowej jasno-zielonej lub jeżeli domieszany jest ciemny faktor, do pastelowej ciemno-zielonej, lub pastelowej oliwkowo-zielonej. W serii niebieskiej, do pastelowej błękitnej, pastelowej kobaltowej oraz pastelowej fiołkowo-różowej. Inaczej mówiąc, są to pastelowe odmiany ptaków z serii zielonej i niebieskiej. Czasami odnosimy się do nich (tych ptaków), jako pastelowych żółtych, lecz jest to całkowicie niepoprawne. W rzeczywistości nie jest to żółty ptak z dodatkiem 50-ciu% eumelaniny, który staje się pastelowym, lecz zielony ptak z ubytkiem 50% eumelaniny. Nazwa pastelowy biały jest również niepoprawna z tych samych powodów. Pastelowy (ptak) okazuje się być wielokrotnym allelomorfem NSL ino-locus. Połączenia pastelowego z ino daje dużo bardziej blade (jasne) ptaki. Te pastelowe/ino nie nadają się na pokazy. Pastelowy dziedziczy jako autosomalny typ recesywny.
(Transmutacja) Ino

Ten autosomalny recesywny ino (NSL ino) miał początek u nierozłączki krasnogłowej, a potem poprzez transmutacje z personatą przekształcił się w fischeri. Ino jest zdolny do zredukowania całkowicie widzialnej eumelaniny. W połączeniu z ptakiem zielonym otrzymujemy zupełnie żółtego ptaka z czerwonymi oczami. Kolor nóg zmienia się od koloru jasno-szarego do cielistego. Preferowane są nogi koloru cielistego. Kształt i rozmiar głowy są niezmienione. Tył głowy nie powinien być przesadnie czerwony. Preferowany jest żółty, ukośny (przekątny) szlaczek (smuga/pas) na tyle głowy. Kuper powinien być tak biały jak jest to możliwe. W połączeniu z ptakami z zielonej serii, odwołujemy się do tych ptaków jako lutino, w połączeniu z ptakami z niebieskiej serii otrzymujemy zupełnie białego ptaka z czerwonymi oczami i odwołujemy się do nich jako albino.

(Transmutacja) Fioletowa

Factor fioletowy dziedziczy jako niekompletny gatunek (rodzaj, typ) dominujący i może tu wystąpić jako pojedynczy faktor lub podwójny faktor, niezależnie czy ptak jest z niebieskiej, zielonej czy pastelowej serii. Jest to oczywiście najpiękniejszy z ptaków kobaltowych (ptaki z serii niebieskiej posiadające jeden ciemny faktor). Dlatego też tylko ptaki kobaltowe z jednym lub dwoma faktorami fioletowymi są pożądane na pokazy. Te ptaki są po prostu nazwane jako ptaki fioletowe. Błękitny ptak z jednym faktorem fioletowym (SF) wygląda zupełnie jak zwykły kobalt. Błękitny ptak z dwoma faktorami fioletowymi (DF) wygląda jak kobalt z jednym faktorem fioletowym. U ptaków fiołkowo-różowych (ptaki niebieskie z dwoma ciemnymi faktorami) nie możemy zobaczyć faktora fioletowego, a zatem musimy eksperymentalnie mieszać (łączyć w pary) go z ptakiem fiołkowo-różowym posiadającym fioletowy faktor. Najlepszym sposobem jest łączenie go w parę z błękitnym. Cale potomstwo będzie kobaltowe. Jeżeli ptak fiołkowo-różowy byłby SF fioletowy, to wtedy około połowy potomstwa mogłoby być SF fioletowy kobalt (fioletowo-kobaltowe). Jeżeli ptak fiołkowo-różowy byłby DF fioletowy, to wtedy całe potomstwo będzie SF fioletowy kobalt. Ptak fioletowy musi mieć wszystkie właściwości ptaka niebieskiego, prócz tego, ze niebieskie części opierzenia muszą być koloru fioletowego. Zielone ptaki posiadające faktor fioletowy mogą być idealne do hodowli, jednak, są mniej wartościowe na pokazy.
Artykuł:
Mutacja fioletowa Fiszerków
Sporo hodowców jest zainteresowanych morfologią mutacji fioletowej. Wnioskujemy to po znacznej liczbie pytań o tą mutację. Widocznie wielu hodowców nie zdaje sobie sprawy czym jest ta mutacja. Artykuł zawiera uproszczone informacje, więc każdy będzie mógł to zrozumieć. Po pierwsze należy wiedzieć, że mutacja fioletowa jest autosomalna i dominująca. Stąd można hodować DF fiolet lub SF fiolet we wszystkich innych kolorach.
Faktor fioletowy zmienia światło niebieskie normalnie wytworzone ( przetworzone ze światła widzialnego – odbity tylko zakres niebieski fali ) w strefie gąbczastej na światło fioletowe. Jak to się dzieje wyjaśniliśmy we wcześniejszych artykułach, nie będziemy powtarzać, aby nie komplikować sprawy.
Faktem jest, że światło fioletowe możemy obserwować jako ‘czyste’ tylko u ptaków z serii niebieskiej z jednym ciemnym faktorem ( D – dark ). Innymi słowy, tylko ciemnoniebieski z jednym faktorem D (kobalt) i z jednym lub z dwoma faktorami fioletowymi są wyraźnie rozpoznawalne jako ptaki fioletowej barwy.
Niebieski ptak z jednym fioletowym faktorem wygląda często jak mutacja D niebieska; niebieski ptak z dwoma faktorami fioletowymi wygląda bardzo podobnie jak ptak mutacji D niebieski z jednym faktorem fioletowym. U fiszerków mutacji DD niebieskiej kolor fioletowy jest trudno zauważalny.
Zielony ptak z fioletowym faktorem będzie wykazywał ciemniejszy, lekko niebieskawy połysk zielony i nazywany jest SF fiolet zielony. Te ptaki doskonale nadają się do hodowli, ale nie na wystawy. Jak powiedziałem ten czynnik dziedziczony jest w sposób dominujący, co oznacza, że ptaki rozszczepione na fiolet nie istnieją. Ptaki mają i zarazem wykazują faktor fioletowy, albo nie mają go wcale.
Jaki jest najprostszy sposób na odchowanie mutacji fioletowej? Jak stwierdziliśmy wcześniej: ten czynnik jest dziedziczony samodzielnie, niezależnie od wszystkich innych czynników danych mutacji i jest najlepiej widoczny u ciemnoniebieskich ptaków. Co z kolei oznacza, że musimy skomponować pary z których otrzymamy tak dużo osobników mutacji ciemnoniebieskiej jak to tylko możliwe. Niestety to jest dość trudne odkąd ludzie kupują tylko jednego fioletowego ptaka.
Nie ma znaczenia, który z rodziców (samiec czy samica) jest mutacji fioletowej (cecha autosomalna).
( SF – pojedynczy faktor; DF – podwójny faktor )

SF fiolet D niebieski x niebieski daje: 25% niebieski
25% SF fiolet niebieski(wygląda jak D niebieski)
25% D niebieski
25% SF fiolet D niebieski ( widzialny fioletowy)
( Po pierwsze obliczyłem rezultat: ciemnoniebieski x niebieski daje 50% niebieski i 50% D niebieski; a następnie obecność lub nieobecność faktora fioletowego: 1 F x 0 F daje 50% F i 50% bez faktora F ). Te dwie kombinacje dały powyższe rezultaty.
Dlatego też dogodniejsze, ale też droższe będzie rozpoczęcie od DF fiolet D niebieski.
DF fiolet D niebieski x D niebieski daje: 25% SF fiolet niebieski
50% SF fiolet D niebieski (widzialny fioletowy)
25% SF fiolet DD niebieski (faktor F nie widoczny)
Jesteśmy pewni, że całe potomstwo nosi faktor fioletowy (DF F x 0F = SF fiolet).
Jeśli następnie połączymy; SF fiolet niebieski x SF fiolet DD niebieski; wszystkie pisklęta będą D niebieskie. W ich przypadku faktor fioletowy jest rozłożony następująco:

25% D niebieski
50% SF fiolet D niebieski (widzialny fioletowy)
25% DF fiolet D niebieski (widzialny fioletowy)
Lepszą kombinacja będzie:
SF fiolet niebieski x DF fiolet DD niebieski albo
DF fiolet niebieski x SF fiolet DD niebieski
i otrzymamy: 50% SF fiolet D niebieski (widzialny fioletowy)
50% DF fiolet D niebieski (widzialny fioletowy)
Będziecie musieli zaufać hodowcy, kiedy kupujecie ptaka DF fiolet niebieski i SF lub DF fiolet DD niebieski. Ewentualnie możecie wyhodować je samemu.
Faktor fioletowy został najpierw znaleziony u personaty i był transmutowany na fiszerki. Tak więc przy zakupie twoich ptaków uważaj na ślady krzyżowania personat z fiszerkami
Ostatnio zmieniony przez yoda741 2008-01-26, 15:24, w całości zmieniany 1 raz  
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 15:24   

IV Mutacje nierozłączki czarnogłowej

U personat mamy całkiem sporą ilość mutacji – ciemny czynnik, niebieską, fioletową, pastelową, a ostatnio pojawiła się płowa. Są wzmianki o transmutacji na personaty mutacji ino i edged.

Struktura pióra personaty

Widoczną na pierwszy rzut oka cechą u personat jest czarny jak smoła kolor głowy. Kolor głowy personaty zielonej jest opisywany w różnych źródłach jako ciepły czarny. Kolor jest wynikiem obecności czarnej eumelaniny i czerwonej psittaciny w promieniach i promykach piór głowy. Ilość eumelaniny w znaczący sposób przewyższa ilość psittaciny w wyniku czego obserwujemy tylko czarny kolor. U niebieskich personat psittacina zostaje wyeliminowana, czego skutkiem jest inny czarny kolor głowy niż u zielonej serii. Kolor głowy niebieskiej personaty opisywany jest jako zimny czarny.
Wyraźnie można także zaobserwować różnicę pomiędzy głównym zielonym kolorem ciała, a kolorem skrzydeł. To także wynika z obecności eumelaniny w promieniach piór skrzydeł. Eumelaniny jest praktycznie kompletnie czarna. Czarne promienie przyciemniają podstawowy zielony kolor skrzydeł. Taki kolor u standardów (zielony) opisujemy jako ciemny trawiasto-zielony Promienie piór na pozostałych zielonych częściach ciała nie zawierają eumelaniny, tylko zółtą psitacinę dając w ten sposób jaśniejszy kolor zielony – opisywany jako trawiasto-zielony lub jasno trawiasto-zielony . żółty kolor klatki piersiowej wynika z braku czarnej eumelaniny w promieniach piór tam występujących, stąd też widoczna jest tylko żółta psittacina.

Mutacje

Niebieska


Psitaccina zostaje kompletnie wyeliminowana w całym obszarze piór. Otrzymujemy niebieskiego ptaka z białą klatką piersiową i białą szyją. Zad ma fioletowy kolor, gdyż brakuje obecności psittaciny w przeciwieństwie do różowoliliowego zadu. Z powodu braku psittaciny kolor głowy będzie zimno czarny. Ta mutacja nigdy nie oddziaływuje na kolor łap, pazurów i oczu. Niebieski ptak dziedziczy w sposób recesywny.

Ciemny faktor


Dla średniej klasy hodowcy sprawa jest prosta, ptak z zielonej serii bez ciemnego czynnika jest zielony, ptak zielony z jednym ciemnym czynnikiem jest D zielony, a z dwoma ciemnymi czynnikami DD zielony. Analogicznie ma to miejsce w serii niebieskiej. Jeśli przebadamy pióra ptaka z dwoma faktorami ciemnymi pod mikroskopem, zobaczymy, że promienie pióra są cieńsze, ponieważ strefa gąbczasta jest węższa niż u ptaków bez ciemnego faktora. W rezultacie więcej światła jest absorbowana przez czarną eumelaninę i mniejsza ilość światła zostaje odbita. Fakt, że promienie są cieńsze powoduje też że powierzchnia tworząca kolor jest mniejsza, przez co pióra są ciemniejsze. U ptaków z jednym ciemnym czynnikiem (niebieskie i zielone) obserwujemy szerokość strefy gąbczastej pomiędzy ptakami z dwoma faktorami, a ptakami bez faktora ciemnego. Jest to mutacja dominująca- w ten sposób, że wystarczy , aby jeden ptak w parze posiadał ciemny faktor , do wyhodowania potomka z jednym ciemnym faktorem. Jeśli oba ptaki w parze mają po jednym ciemnym czynniku wtedy możemy wyhodować potomstwo z dwoma faktorami. Zwróćcie uwagę, że nie ma ptaków rozszczepionych na ciemny faktor

Pastel


W przypadku mutacji pastel, obserwujemy 50% redukcję eumelaniny w rdzeniu promienia. To oznacza, że mniej światła dziennego jest absorbowana i że niebieski kolor wytwarzany dzięki strefie gąbczastej jest znacznie jaśniejszy W rezultacie jaśniejsze niebieskie światło wraca z powrotem przez rdzeń ( zawierający żółtą psitacinę) i otrzymujemy jaśniejszy kolor ptaka, typ pastelowy. Czarny robi się szary, a zielony brudno żółto-zielony. Całe ciało ma bledszy kolor – pastelowy, lotki są jasno szare, a czasami nawet mogą być białe. Ideałem jest 50% rozjaśnienie lotek do koloru jasno szarego, ale w rzeczywistości nie jest to łatwe do osiągnięcia.
Czerwone i żółte kolory pozostają niezmienione, ponieważ nie są wyprodukowane w melanocytach ( komórki pigmentowe). Personata będzie miała lekko szarą maskę z widoczną obecnością czerwonej psitaciny. Taki kolor zwykle opisywany jest jako brązowawy. Klatka piersiowa i szyja pozostają czysto żółte. Stosujemy nazewnictwo – pastel zielony lub jeśli ptaki mają ciemny faktor pastel D zielony, czy w przypadku dwóch ciemnych faktorów pastel DD zielony. Nazewnictwo niebieskiej serii tworzymy analogicznie zastępując termin zielony niebieskim. Pastel jest mutacją recesywną i jest allelem wielokrotnym recesywnego genu ino. Kombinacja pastelu i ino daje bledszego pastelowego ptaka. Pastelino nie są wystawiane na zawodach
Fiolet



Fioletowy faktor zaistniał po raz pierwszy w Holandii, otrzymano ptaka ze zmodyfikowaną strukturą pióra. W przypadku standarda niebieskie światło powstaje w strefie gąbczastej w wyniku interferencji, u mutacji fioletowej fioletowe światło również powstaje w strefie gąbczastej, ale już zmodyfikowanej dającej inną długość fali (czyli inny kolor niż niebieski).Fioletowy czynnik jest dominujący i może być obecny w pojedyńczej albo podwójnej formie (SF lub DF) niezależnie od serii ( niebieska, zielona, pastel), ale najładniejsze i najbardziej wyraźne są ptaki D niebieskie. Dlatego tylko D niebieskie z jednym fioletowym faktorem są najczęściej wystawiane na pokazach. SF fiolet niebieski ma taki sam wygląd jak ptak D niebieski. DF fiolet niebieski wygląda jak SF fiolet D niebieski. U ptaków DD niebieskich fioletowy faktor jest niewidoczny. Fioletowy czynnik wykazuje wszystkie cechy niebieskiego ptaka z wyjątkiem obszarów niebieskich, które muszą być fioletowe. Ważne jest, że białe pióra klatki piersiowej i szyi pozostają białe. Zielone ptaki z fioletowym faktorem również się pojawiają, są idealne do hodowli, ale nie na wystawy, gdyż fiolet jest u nich niewidoczny.

Płowy (fallow)



Ta mutacja zaistniała w Ameryce wiele lat temu. U tej mutacji mamy do czynienia z redukcją eumelaniny i otrzymujemy ptaka wyglądającego jak pastel. Jednak, jeśli spojrzymy dokładnie, zobaczymy, że ptaki te mają też czerwone oczy. Ten płowy jest mutacją recesywną. Chociaż nadal jest niejasne z jakim typem płowego (fallow) mamy do czynienia.


Transmutacje

Wszystkie inne kolory personat są wynikiem transmutacji z innych gatunków nierozłączek. Na przykład ino został przeniesiony na personaty z lilianae. Zapamiętaj, że jeśli chcesz wyhodować dobre ptaki musisz je łączyć regularnie w pary z ptakami naturalnymi.

NSLino



To jest najważniejsza i najbardziej popularna transmutacja u personat. Ta recesywna mutacja ino została przeniesiona z lilianae na personaty. Otrzymujemy zupełnie żółtego ptaka z czerwonymi oczami. Kolor łap zmienia się od jasno szarego do cielistego. Cieliste łapy są preferowane u tej mutacji. Kształt maski pozostaje niezmieniony. Maska ma bardzo jasno różowy kolor, ponieważ nienaruszona czerwona psittacina jest uwidoczniona. Maska nie musi być zbyt czerwona. Zauważ, że mamy do czynienia z niewielką ilością psittaciny (przeanalizuj ptaka pastelowego i zwróć uwagę na drobny czerwony kolor pod maską). Zad jest przeważnie żółty ze sporadycznymi białymi piórami. Kombinacja z ptakiem z zielonej serii nazywamy lutino, z niebieskiej serii albino. Te albinosy są zupełnie białe z czerwonymi oczami.

Artykuł:
Mutacja lutino personaty

Moim zdaniem tak piękna mutacja jak lutino musi zostać odkurzona. Wiele lat temu personaty lutino były bardzo popularne w Europie, ale obecnie najwyraźniej stały się zapomnianą odmianą barwną. Szkoda tak atrakcyjnego kolorowego ptaka. Personaty lutino mogą być pierwszą transmutacją gatunków nierozłączek z otoczką wokół oka. W 1932 roku w Australii urodził się lutino Niasa i czynnik ino został przeniesiony na personaty. To dobrze czy źle? Pytanie to wciąż wywołuje wiele dyskusji. Faktem jest, że ptaki te istnieją i jest zbyt późno, aby zapobiec tej mutacji. Matka natura dopilnowała by hybrydy z grupy nierozłączek z otoczką oka (personatus, fischeri, nigrigenis i lilianae ) były w 100% płodne i mogły przenosić czynnik ino z jednego gatunku na następny. Jeśli jest to zrobione poprawnie i hodowca informuje cię o tym to moim zdaniem jest to dopuszczalne. Ty jako nabywca musisz wiedzieć skąd wzięła się ta mutacja. Uzyskujesz niezbędną wiedzę, aby zdawać sobie sprawę jakich widocznych wad ptak nie powinien wykazywać. W obrębie ptaków z obwódką istnieją obawy, że ptaki czystej krwi mogą być nieosiągalne. Jednakże inni kwestionują taką postawę i twierdzą, że oni poprawiają lub modernizują gatunki tak samo jak jest to robione w królestwie roślin.

Przeciwnicy mają dwa cele : niebieski Nigreginis albo niebieski Fischeri jest bardzo atrakcyjny i już nie różni się tak od ‘czysto rasowej’ mutacji. To sugeruje, że trzeba uświadomić sobie, że gdy tylko transmutowane ptaki dobrej jakości są dostępne należy kontynuować prace z nimi. Bezsensem jest próbowanie jeszcze raz wyhodować niebieskiego nigrigenis poprzez niebieskiego personatę. Należy przynajmniej wyhodować 5 generacji zanim uzyskasz akceptowalne ptaki i wyhodujesz wiele ‘pośrednich’, które już mogą być kupowane tuzinami. W jaki sposób pozbędziesz się tych pośrednich, kiedy uzyskasz lepszej jakości ptaki? Uczciwe i poprawne informacje dają hodowcy dwie opcje. On wybiera dalsze poprawianie transmutowanej odmiany barwnej lub decyduje się na hodowlę naturalnych okazów. Ponadto: jeśli jakakolwiek organizacja zakazuje wystawiania tych ptaków, będą one hodowane potajemnie i będą potem prezentowane jako ptaki czystej krwi. . Moim zdaniem byłoby to naprawdę niebezpieczne: dawniej kilka transmutacji zostały zaprezentowane jako ‘czystej krwi’ i zostały zaakceptowane jako takie. Kto w każdym razie mógł udowodnić, że są nierasowe? Stanowisko Belgijskiego Stowarzyszenia Hodowców Nierozłączek ( BVA ) jest następujące: dawać twojemu nabywcy uczciwe i jasne informacje o ptakach. To do niego należy decyzja co chce hodować lub czego nie chce.

W przeciwieństwie do roseicollis mutacja ino u personat jest recesywna autosomalna. To oznacza, że zarówno samiec jak i samica mogą być szpaltami na ino i ten czynnik musi być obecny u obojga rodziców (widoczny lub nie widoczny) aby powstało potomstwo lutino. Czynnik ino powoduje usunięcie całej (czarnej) eumelaniny. Co daje nam w przeważającej mierze żółtego ptaka z czerwonymi oczami i rozjaśnionymi nogami. Często obserwujemy, że stopy u mutacji recesywnej NSL ino nie mają całkowicie zabarwionego ciała jak ma to miejsce u mutacji SL-ino. Zbadałem to kilka lat temu. Odwiedzając kilku hodowców sprawdziłem jak wiele ptaków ino (lutino+albino) ma rzeczywiście zabarwione ciało stóp. Reasumując; na 91 ptaków tylko 11 miało widoczną tę cechę. Wszystkie pozostałe miały zabarwienie stóp od jasno do ciemno szarych. Dlatego międzynarodowy standard nakazuje: stopy i pazury mają być tak jasne jak to możliwe. Kolor głowy często zastanawia ludzi. To jest naprawdę proste.

Kolor głowy zielonej personaty jest to tzw. ‘ciepły’ czarny. To ciepło spowodowane jest przez czerwoną psitacinę zawartą w promykach pod czarną eumelaniną promieni. Kiedy eumelanina zostaje usunięta (jak ma to miejsce u ino) pozostaje czerwona psitacina w promieniach. Co daje nam jasno pomarańczowo-czerwony kolor, na pewno nie jest to głęboko czerwony kolor. Czerwony jest ograniczony przez czarne końcówki. Spójrz tylko na wygląd mutacji pastel zielony u personaty, a zobaczysz wyraźnie gdzie i jak dużo czerwony kolor jest obecny. Wbrew wielu oczywistym różnicom wielu ludzi twierdzi, że nie ma żadnej wizualnej różnicy pomiędzy lutino personatą, a lutino fiszerem. A to błąd.

U fiszerka lutino nie ma żadnej zmiany w części twarzowej, ma dokładnie taki sam kolor i wielkość co u zielonego fiszerka. Tył głowy fiszerka lutino jest jasno różowego koloru i raczej z żółtym poprzecznym pasem. ( Tylko popatrz na naturalnego Fiszera, on także nie ma żadnej czerwieni na odwrocie głowy ). Fiszerek lutino ma znacznie bardziej poszerzoną, czerwoną część twarzową maski niż personata. Zad personaty jest prawie zupełnie żółty; zad Fiszera zawiera głównie białe pióra. W przypadku wątpliwości idealnym rozwiązaniem jest skrzyżowanie z naturalnym typem ptaka. Jeśli pisklęta nie są identyczne jak typ naturalny wtedy coś jest nie tak i czeka cię sporo pracy , aby uzyskać wzorcowego lutino. W przeszłości najwięcej mutacji personat lutino zostało wyhodowanych z odmiany pastelowej; mutacje plastelino były łatwo rozpoznawalne jako takie. Idealny pastelowy ptak wykazuje około 50% redukcję melaniny, kolor ciała jest pomiędzy zielonym a żółtym ptakiem i ma szare barwy podstawowe. Plastelino ma jaśniejszy kolor ciała i białe barwy podstawowe. ( Te ptaki czasami nazywane są suffused, ale naprawdę mutacje suffused zdarzają się u nigrigenis i roseicollis i mają szare stopy i barwy podstawowe, a nawet kolor ciała )

Fenotyp plastelino jest spowodowany faktem, że pastel i ino są dwoma allelami tego samego genu umiejscowionymi w tym samym miejscu na chromosomie. Niewielu hodowców zadaje sobie dzisiaj trud zaprowadzenia hodowli jakościowych ptaków mutacji lutino.. Większość hoduje lutino nie zważając czy są one mieszańcami fiszerów z personatami. Ptaki lutino nie są zbyt żywotne i wiele młodych ptaków umiera we wczesnym wieku, więc większość hodowców zadowolona jest faktem utrzymania ich przy życiu. Tak więc każda ‘dobra’ - w znaczeniu dająca potomstwo – para jest wciąż rozmnażana. Oczywiście bardziej wskazane jest , by łączyć lutino z żywotnymi naturalnymi ptakami i kontynuować hodowlę z otrzymanymi w ten sposób szpaltami ( ptakami rozszczepionymi na lutino ). Następnie łączyć szpalty (zielony/ino) pomiędzy sobą, a otrzymane w ten sposób lutino łączyć znów z żywotnymi naturalnymi ptakami. Kontynuuj ten proces przez kilka pokoleń. Zajmuje to oczywiście dużo czasu, ale jest to jedyna droga zmierzająca do osiągnięcia na końcu standardowego ptaka lutino. Ponadto otrzymasz w 99% czysto rasowe ptaki. A także unikniesz wielu nieudanych lęgów, które zdarzają się podczas łączenia lutino z lutino. Oto przykład łączenia ptaków:

I zielony x lutino:
100% zielony/lutino (obie płcie)

II zielony/lutino x zielony/lutino:
25% zielony
50% zielony/lutino
25% lutino
Zauważ, że nie ma żadnej wizualnej różnicy między zielonym, a zielonym/lutino. Tylko próby krzyżowania mogą potwierdzić, który jest który.

III zielony/lutino x lutino:
50% zielony/lutino
50% lutino
W tym przypadku zielony potomek jest rozszczepiony na lutino i otrzymujemy bezpośrednio 50% ptaków lutino. Jak powiedziałem wcześniej; nie ma znaczenia, który ptak jest samcem, a który samicą. Dziedziczenie u mutacji lutino jest typu autosomalnego recesywnego.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
wanted 
Administrator



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spis-hodowcow.pl/wanted

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 108 razy
Wiek: 50
Dołączył: 12 Sty 2008
czyli 5920 dni temu
Posty: 12152
Podziękowania: 366/1351
Skąd: Nowa Wieś Lęborska

Wysłany: 2008-01-26, 15:26   

W naszym kraju niezbyt duża jest ilośc hodowców tak naprawdę trudniących się hodowlą nierozłączek jeśli chodzi o pozyskiwanie mutacji barwnych. Bardzo dobrze chyba znanym jest tu Leszek Jużwiak http://personata.atspace.com/ Mi strasznie podobają się nierozłączki akwamarynowe ino, chociaż nie wybrzydzam i innymi bo i te sa przepiękne.
Ciekawi mnie tez strasznie, jak powstała mutacja Pale fallow cynamonowa SF fiolet turkusowa :idea: Jest ciekawie ubarwiona.
_________________
Jacek "wanted" Zaborowski
Mój kanał na Youtube https://www.youtube.com/c...08GuU-Yw/videos
_________________________________________
"Są dwie wspaniałe drużyny w Liverpoolu: Liverpool i rezerwy Liverpoolu." (Bill Shankly)
You`ll never walk alone.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 15:59   

Tłumaczenie tekstu Edwina Vloeberghen’a ‘Agapornis World’ – magazyn African Lovebird Society USA, kwiecień 2007

Czyste piękno: albino czerwonoczelne



Bielszy niż biały. Nie, to nie jest reklama proszku do prania, tylko artykuł o najnowszym kolorze nierozłączki czerwonoczelnej – albino. Jak ma to miejsce z każdym nowym kolorem tak znów pojawiło się wiele plotek, podejrzeń, ignorancji, które teraz przedstawię. Po pierwsze pozwolę sobie przytoczyć kilka stwierdzeń: na przykład, każdy fioletowy DF kobaltowy Fiszer, nieważne jak dobrze wygląda, jest wynikiem transmutacji genów niebieskiego, ciemnego faktora i fioletowego od personaty. Pierwsze dobre okazy zostały zaprezentowane we wczesnych latach osiemdziesiątych i były bardzo drogie. Albinos roseicollis nie jest w ogóle transmutacją.
Oczywiście, aby wyhodować czystego albinosa potrzebujemy czystą mutację niebieską i lutino. Na początku, aż do dnia dzisiejszego są to jakieś białe ptaki z żółtawym zamgleniem. Wynikało to z nieznajomości występowania prawdziwych niebieskich ptaków w grupie turkusowych ptaków – niebieski turkusowy został wykorzystany do hodowli albino. Aby zrozumieć genologię albino musimy posiadać wiedzę o niebieskich ptakach. Mamy ptaki akwamarynowe i niebieskie turkusowe. Jeśli skrzyżujemy je otrzmamy kolor pośredni – akwamarynowo turkusowy. Ta nowa niebieska mutacja pojawiła się w grupie niebieskich turkusowych. Oczywiście, różnice między dobrym niebieskim turkusowym, a niebieskim nie są tak wyraźne. Ważny szczegół: albino można wyhodować tylko z czystych niebieskich, tak więc wracam do pierwszego zdania artykułu – bielszy niż biały. Kiedy percepcja pozwala nam stwierdzić, że biały jest czysty ( i ma czerwone oczy ), nie ma żadnych przeciwskazań, by przyjąć, że jest to co najmniej fenotypiczny albino.
Stwierdzono, że albino nie jest tylko połączeniem niebieskiego i lutino, ale kombinacją wielu mutacji. Wyniki hodowli potwierdzają, że są to błędne rozważania. Posiadam sporo par i większość z nich to samce niebieskie/albino x samice albino i one nigdy nie dały nic innego jak tylko potomstwo niebieskie i albino. Także skrzyżowanie samca albino z samicą zieloną prowadzi do uzyskania tylko samców zielonych/albino i samic lutino/niebieski.
Wniosek: kiedy z początku prawdziwe niebieskie odróżniano od niebieskich turkusowych, było wtedy prościej, bez podejrzeń i bez występowania żółtawego albinosa. Poprzez surową selekcję należy odrzucić nieczyste niebieskie, zostawić tylko czyste niebieskie i czyste albinosy. Czyste białe ptaki występują, ale nadal pojawiają się z żółtym odcieniem. Ostatecznie jesteśmy zainteresowani wyhodowaniem czystego niebieskiego u innych mutacji ( w kombinacji z ... )jak fallow, cynamonowej, szeka itd.. W końcu otrzymamy czystą niebieską serię ptaków.
Linia niebieska:
Akwamarynowy x turkusowy = AkwamarynowyTurkusowy
Turkusowy x niebieski = turkusowy niebieski
Dołączam zdjęcia od pisklęcia do dojrzałego osobnika, abyś zdecydował czy uznajesz ten kolor, czy czekasz sceptycznie dopóki te ptaki rozprzestrzenią sie na całym świecie. Ja wybieram pierwszą opcję. Komentarze mile widziane - agaporniscity@skynet.be .

P.S
Według Dirka Van den Abeele’a: ‘O ile wiem, nie ma żadnego pojedyńczego dowodu na istnienie prawdziwego niebieskiego roseicollis. Wiemy, że są wyselekcjonowane typy z turkusowego, które są prawie w 99% niebieskie, ale genetycznie nadal są to ptaki turkusowe. Interesujące jest to, że wielu hodowców sprzedaje te ‘ niebieskie’ i ‘albino’ jako fenotypiczne niebieskie i fenotypiczne albino.’
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 16:00   

Czerwone nierozłączki, mutacja?

Tekst Dirka Van den Abeele’a http://www.agapornis.be/artikels/dosrood1.html

W 1980 r. po raz pierwszy spotkałem się z czerwonymi nierozłączkami w sklepie. Była to samiczka lutino roseicollis, która z jakiegoś powodu była prawie zupełnie czerwona. Miała czerwone oczy, białe barwy podkładowe i sporadycznie żółte pióra. Zastanawiałem się czy to mutacja czy nie. Pomyślałem, że jest to mutacja i zakupiłem ptaka. Byłem przekonany, że umożliwi mi hodowlę czerwonych ptaków. Po około 6 miesiącach ptak zmarł bezpotomnie. Obiecałem sobie, że jeżeli będę miał ponowną szansę, kupię kolejny okaz i zacznę hodowlę nowej linii papug.
W przeciągu roku udało mi się kupić kilka czerwonych ptaków – personat, Fiszerów i roseicollis, ale nigdy nie zdołałem wyhodować choćby jednego czerwonego ptaka. Wszystkie okazy zmarły nie pozostawiając potomka. Nadal są ludzie, którzy twierdzą, że to mutacja i można znaleźć w Internecie ogłoszenia sprzedaży czerwonych ptaków. Czasami nawet opisywane są w literaturze fachowej. W związku z tym jest wystarczająco wiele powodów, aby przyjrzeć się tematowi bliżej.

Czerwone?
Pierwsze pytanie na jakie musimy odpowiedzieć to co powoduje ten czerwony kolor u ptaków. Odpowiedź jest prosta: psittacina. U tych ptaków czerwonych normalnie żółta psittacina przekształca się w czerwoną w pewnych obszarach lub nawet na całym ciele. Bezpośredni powód tego zjawiska nie jest znany. Czy to mutacja? Czy to choroba? Czy jest to normalna zmiana? Czy może jest to związane z odżywianiem?

Czerwone, a czerwone …….
Przez prawie 25 lat zbierałem informację o tych czerwonych ptakach i stwierdziłem, że możemy spotkać dwa odmienne typy ‘czerwonych’ ptaków.
Pierwsza grupa to ptaki, które urodziły się czerwone. Raz widziałem personatę, u której normalnie żółte obszary piór (klatka piersiowa i szyja) były zupełnie czerwone. Miałem także młodego Fiszera w znacznej części czerwonego. Zielone pióra (żółty+niebieski) również były zmienione – normalnie żółta psittacina w korze pióra była czerwona, czego skutkiem był brązowawy kolor piór. Byłem także w posiadaniu drobnego, młodego roseicollis, który miał także ‘czerwony podkład’ i przekonałem się, że ptaki albo odzyskują swą normalną barwę albo umierają przed pierwszym pierzeniem. Niestety nie było wyjątku od tej reguły.
Druga grupa to ptaki, które później uzyskują czerwoną barwę. One zwykle posiadają ten ‘czerwony depozyt’, który zaczyna się ujawniać w czasie dorastania. Większość z nich ginie zanim pojawi się pierwsze czerwone upierzenie. Czasami trafiają się ptaki z ekstremalnym czerwonym upierzeniem dające potomstwo. Obecnie posiadam jednego sprawdzonego, o którym wspominałem wcześniej, roseicollis (cynamonowa zielona samiczka), która uzyskała czerwoną barwę i przeżyła. U kilku jej młodych także wykształcił się czerwony wzór po jakimś czasie. Jednak to nie stanowi dowodu, że jest to mutacja chromosomowa, aże mamy do czynienia z bardzo młodymi ptakami, nie wiemy czy dziedziczą tę cechę. Logiczną odpowiedzią byłoby stwierdzenie, że mamy do czynienia z mutacją. Jest kilka mutacji, które oddziaływają na kolor psittaciny, na przykład orange face. Powoduje ona zmianę w kolorze psittaciny, ale jest ona nieporównywalna do zmiany koloru psitaciny u ptaków czerwonych. U papug długoogonkowych jest jedna mutacja, która z kilku powodów potrafi przekształcić żółtą psittacinę w czerwoną w pewnych obszarach pióra i umieścić ja w obszarach upierzenia, gdzie normalnie nie występuje – opalinowa (zapamiętaj, że ta mutacja nie spowoduje zmiany miejsca występowania psittaciny u gatunków, które nie posiadają psittaciny). Mutacja opalinowa jest sprzężona z płcią (SL) i w przypadku nierozłączek pojawia się u roseicollis. Możemy z całą pewnością stwierdzić, że one nie przekształcą się w czerwone ptaki. Ptaki opalinowe już w gnieździe mają rozpoznawalny wzór opalinowy.

Kolory i pióra
Aby uzyskać jaśniejszy obraz naszego zagadnienia należy zbadać strukturę pióra oraz jakie elementy przyczyniają się do występowania różnych kolorów. Kolor piór zależy od pigmentów i mikrostruktury pióra. Większość gatunków ptaków posiada melaninę i karotenoidy. Melanina (eumelanina i feomelanina) posiada barwę od czerwonej poprzez brązową do czarnej. Czerwonej barwy piór nie uzyskujemy dzięki melaninie, tylko z powodu obecności karotenoidów. Struktura i powstawanie melanin i karotenoidów zostały dokładnie przestudiowane. Daje nam to możliwość uzyskania jasnego poglądu na temat pochodzenia i powstawania tych pigmentów.
Karotenoidy są grupą naturalnych pigmentów występujących w świecie roślin. Karotenoidy są zwykle czerwone, pomarańczowe lub żółte. Najbardziej popularne to kantaksantyna, luteina, α- karoten, astaksantyna, zeaksantyna itd.. Wiadomym jest, że pewne pokarmy oddziaływają na kolor karotenoidów w upierzeniu, jeżeli ptaki posiadają te barwniki ( np. kanarki).
Powód jest prosty: karotenoidy są pozyskiwane przez ptaki poprzez pokarm. Poprzez układ pokarmowy (ważną funkcję w tym procesie pełni wątroba) dostają się do krwioobiegu skąd bezpośrednio lub pośrednio zostają osadzone w rozwijającym się piórze. Intensywność koloru zależy od rodzaju i ilości karotenoidu osadzonego w piórze.
Dzieki HPLC ( wysokosprawna chromatografia cieczowa – instrumentalna metoda analityczna )naukowcy pozyskali metodę, aby określić strukturę i skład chemiczny karotenoidów. Dzięki tej metodzie mogli zbadać, że skład chemiczny czerwonych karotenoidów jest zupełnie inny niż żółtych w przypadku ptaków tego samego gatunku(Stradi 1998, Massa i Stradi 1999, McGraw K.J. 2003). W 1999 Massa i Stradi przeanalizowali żółte pióra głowy u Chloebia gouldiae. Żółte pióra zawierały luteinę i 3 – dehydroluteinę, podczas gdy normalne czerwone pióra u formy dzikiej zawierały 4 – ketakarotenoidy.
Kelvin J. McGraw analizował pióra formy dzikiej cardinalis cardinalis i porównał je z ich żółtą mutacją. Doszedł do tego samego wniosku. Zarówno czerwony jak i żółty karotenoid występujący w piórach różnią się strukturą chemiczną.
W obu opisanych przypadkach mutacja sprawiła, że metabolizm ptaka nie deponuje czerwonych karotenoidów w piórach lecz barwnik o zmodyfikowanej strukturze chemicznej. Transformacja karotenoidów pozyskiwanych na drodze pokarmowej zachodzi u ptaków w wyniku oddziaływania enzymów, na działanie których wpływają czynniki dziedziczne. Logiczny wniosek byłby taki, że proces ten zachodzi przypadkowo, ale czy to prawda?

A co z naszymi nierozłączkami?
Zanim stwierdzono, że większość ptaków posiada karotenoidy, było wiadome, że rząd papug w tym i nierozłączki stanowią wyjątek od tej reguły. Zamiast karotenoidów znajdujemy w piórach zwykle klarowny barwnik. Zbadał go w 1883 roku Krukenberg i nazwał psittacofulvinem. W 1936, 1937, 1942 roku potwierdził to w swoich badaniach Volker. Pióra nierozłączek zawierają eumelaninę i psittacofulvin ( psittacinę – tak określamy te pigmenty). Psittacina odpowiada za żółte i czerwone kolory upierzenia u nierozłączek. Tutaj musimy szukać przyczyn powstawania ‘czerwonych’ ptaków.

Psittacina (psittacofulvin)
Jeżeli porównamy psittacinę z karotenoidami znajdziemy kilka podobieństw. Zarówno psittacina jak i karotenoidy są rozpuszczalne w niepolarnych rozpuszczalnikach takich jak benzen czy chloroform. Psittacina odpowiada za czerwone, pomarańczowe i żółte upierzenie, tak samo jak karotenoidy w przypadku np. zięby.
Moglibyśmy założyć, że psittacina podobnie jak karotenoidy jest obecna w układzie krwionośnym skąd trafia do piór, lecz przeprowadzone badania wykazały co innego. Badanie składu chemicznego piór przeprowadzono wśród 44 gatunków papug (MCgraw, C. Nagare 2005). Wykazało ono, że wśród 44 gatunków papug żaden nie miał karotenoidów w piórach, tylko psittacinę. Jakieś karotenoidy znaleziono we krwi, ale za to żadnych psittacin. Reasumując – papugi mogą wchłaniać karotenoidy w wyniku metabolizmu, ale nie używają wchłoniętych pigmentów do barwienia piór. Natomiast używają do tego celu psittaciny. Inaczej mówiąc u papug, w przeciwieństwie do kanarków, czerwony, żółty i pomarańczowy kolor piór nie zależy od wchłoniętych w pokarmie barwników i nie można oddziaływać na niego poprzez stosowanie odpowiedniej diety.
Interesujący jest fakt, że czerwona psittacina u papug składa się z tetradekaheksenalu, heksadekaheptenalu, oktadekaoktenalu, eikozenalu i piątego nieznanego składnika. Badania żółtych piór u papug nie pozwoliły na określenie składu żółtej psittaciny. Ale tak jak w przypadku karotenoidów pokazały, że żółta psittacina i czerwona różnią się składem chemicznym.
Jeżeli mamy przyjrzeć się zjawisku ‘czerwonych’ ptaków u nierozłączek należy wykluczyć wpływ spożywanego pokarmu, odkąd dowiedliśmy, że nie zależy od metabolizmu i obecności barwników we krwi które to nie są deponowane w piórach. Często proponuje się, że przyczyną ekstremalnego czerwonego koloru jest choroba, ale należy to odrzucić z tych samych powodów co powyżej.
Odkąd stwierdzono brak obecności psittacin we krwi, źródła powstawania psittacin należy szukać w pęcherzykach pióra. Możliwą przyczyną może być mutacja lub wada pęcherzyka pióra w skórze.
Jeśli chcemy zająć się mutacją chromosomową powinniśmy być w stanie określić znany sposób dziedziczenia, szczególnie widoczne różnice, ale niestety nie potrafimy. Czy ten fenotyp mógł być spowodowany zmianą genów czy też dziedziczeniem wielofaktorowym. Aby otrzymać czerwonego ptaka musiałoby zmutować kilka genów. To mogłoby tłumaczyć ‘czerwonego’ cynamonowego roseicollis, który wydał ‘czerwone’ potomstwo. Inną możliwość stanowi wada w pęcherzyku pióra. Zwróćmy uwage, że wśród mutacji eumelaniny spotkać można formy leucyzmu. U tych mutacji przyczyna tkwi w melanocytach odpowiedzialnych za produkcję eumelaniny. Stąd można przypuszczać, że przyczyna leży w komórkach odpowiedzialnych za ubarwienie piór.
Z obserwacji głównie młody ptaków, które uzyskują normalną barwę po pierwszym pierzeniu lub umierają jak i dorosłych osobników można by rozważyć przyczynę hormonalną, ale to wymagałoby intensywnych badań naukowych.
Jak widzimy, nie ma jednoznacznej odpowiedzi, wytłumaczenia pojawienia się ‘czerwonych’ ptaków. Jest kilka możliwości, które jednocześnie nasuwają kolejne pytania.
Inna możliwość, której nie należy przeoczyć to choroba i wtedy kluczowe pytanie brzmi: czy wolno nam, chociaż w dobrej wierze, użyć tych ptaków w celach hodowlanych. Większość tych czerwonych ptaków umiera za młodu i nie wolno nam zapomnieć, że nie tylko ‘różne kolory’ są skutkiem mutacji. Wiele chorób samych w sobie jest mutacjami, ale nie są one pożądane tak jak odmienny kolor upierzenia. Może się okazać, że jest to gen letalny.
Najważniejsze jest, aby ludzie zajmujący się ‘czerwonymi ptakami’ przechowywali wyniki swych prac i udostępniali je dalej.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
Wyświetl szczegóły
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-01-26, 16:02   

Kombinacje mutacji Agapornis fischeri http://www.psittacides.com/psittacides.com_fischeragapornis_mutationsagapornisfischers.htm

D niebieski (kobalt) - fiszer


D zielony - fiszer


DD niebieski (mauve) - fiszer


DD zielony - fiszer


DD zielony (oliwkowy) - fiszer


niebieski progresywny szek (niebieski mottle) - fiszer


pastel D niebieski (pastel kobalt) - fiszer


pastel D zielony - fiszer


pastel DD niebieski (pastel mauve) - fiszer


pastel niebieski - fiszer


pastel zielony - fiszer



pastel fiolet - fiszer


SF edged zielony -fiszer


SF edged DD zielony - personata


SF edged DD zielony - fiszer


SF edged niebieski - personata


SF edged fiolet – personata


SF edged D niebieski - personata


SF edged DD niebieski – personata


DD blue – hybryda
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-03-10, 14:23   

Mutacje roseicollisów: red suffusion, orange suffusion, buttercup( pied violet)

http://www.africanlovebir...enetics/red.htm
Ostatnio zmieniony przez yoda741 2008-03-10, 14:29, w całości zmieniany 1 raz  
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
yoda741 
Mega User
yoda741



Pomógł: 5 razy
Wiek: 49
Dołączył: 22 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 30
Otrzymał 2 podziękowań
Skąd: Poznań
Wysłany: 2008-03-10, 14:26   

pied seria zielona
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
jacek 
Doświadczony Hodowca



SPIS-HODOWCÓW: http://spis-hodowcow.pl/jacek

Moja specjalizacja:
Ptaki wodne

Pomógł: 15 razy
Wiek: 40
Dołączył: 19 Sty 2008
czyli 5914 dni temu
Posty: 602
Podziękowania: 53/11
Skąd: Czerna

Wysłany: 2008-03-12, 15:22   

oo kurcze ale jest tych mutacji, piekne sa te papuzki, w kwietniu buduje dla nich wolierke 2m. na 3,5m. i 2,5m. do 2m. wys. na zewnatrz i metr na 2m. w wewnatrz budynku i chce tam wpuscic kilka par i no wlasnie ile szt. mozna trzymac w takiej wolierze?
_________________
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
Wowo 
Specjaliści
Psittacula



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spishodowcow.pl/Wowo

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 21 razy
Wiek: 31
Dołączył: 25 Lut 2008
czyli 5876 dni temu
Posty: 720
Podziękowania: 67/24
Skąd: Trzebinia

Wysłany: 2008-05-11, 22:35   

Powie mi ktoś jakie to są dokładnie mutacje, te z białymi twarzami? Są to moje ptaki, chciałbym znać dokładną nazwę mutacji czy też kombinacji tych ptaków.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
JC 
Specjaliści



Pomógł: 81 razy
Dołączył: 21 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 1931
Podziękowania: 126/25
Skąd: Nowodworze
Wysłany: 2008-05-12, 12:36   

Amamarynowa, kombinacja akwamarynowej z turkusową, pomarańczowolica.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
Wowo 
Specjaliści
Psittacula



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spishodowcow.pl/Wowo

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 21 razy
Wiek: 31
Dołączył: 25 Lut 2008
czyli 5876 dni temu
Posty: 720
Podziękowania: 67/24
Skąd: Trzebinia

Wysłany: 2008-05-12, 13:32   

JC, Wielkie dzięki :-) Czyli ten samczyk po lewej to akwamarynowo-turkusowy a samiczka w środku to akwamarynowa?
_________________
Pozdrawiam i życzę sukcesów w hodowli!
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
Kuros 
Doświadczony Hodowca



Pomógł: 12 razy
Dołączył: 26 Sty 2008
czyli 5907 dni temu
Posty: 87
Podziękowania: 7/2
Skąd: Kraków
Wysłany: 2008-05-12, 13:46   

Wowo, Nie - odwrotnie.

Od lewej:
JC napisał/a:
Amamarynowa, kombinacja akwamarynowej z turkusową, pomarańczowolica.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
Wowo 
Specjaliści
Psittacula



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spishodowcow.pl/Wowo

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 21 razy
Wiek: 31
Dołączył: 25 Lut 2008
czyli 5876 dni temu
Posty: 720
Podziękowania: 67/24
Skąd: Trzebinia

Wysłany: 2008-05-12, 15:16   

Tylko że moja nie ma nic wspólnego z tą akwamarynowo-turkusową na fotce pokazanej przezyoda741. Już prędzej tem samczyk jest podobny... Też myślałem, że JC napisał po kolei, ale tak jak mówie, ta samiczka nie jest wogóle podobna. Może sam Jerzy wypowie się na ten temat.
_________________
Pozdrawiam i życzę sukcesów w hodowli!
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
JC 
Specjaliści



Pomógł: 81 razy
Dołączył: 21 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 1931
Podziękowania: 126/25
Skąd: Nowodworze
Wysłany: 2008-05-12, 18:55   

Zrób fotki tak żeby było widac grzbiet i brzuch to prawdopodobieństwo określenia odmiany bedzie wieksze. Ja je nazwałem "po kolei - od lewej" :-D
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
Wowo 
Specjaliści
Psittacula



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spishodowcow.pl/Wowo

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 21 razy
Wiek: 31
Dołączył: 25 Lut 2008
czyli 5876 dni temu
Posty: 720
Podziękowania: 67/24
Skąd: Trzebinia

Wysłany: 2008-05-12, 19:35   

Zrobiłem przed chwilką kilka zdjęć. Co prawda te są z lampą błyskową, ale może pomogą. Jeśli nie, to powiedz, a zrobie za dnia bez lampy.
Dodam jeszcze, że nadogonie samiczki jest niemalże fioletowe, ciemniejsze niż u wszystkich innych moich ptaków.
_________________
Pozdrawiam i życzę sukcesów w hodowli!
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
JC 
Specjaliści



Pomógł: 81 razy
Dołączył: 21 Sty 2008
czyli 5911 dni temu
Posty: 1931
Podziękowania: 126/25
Skąd: Nowodworze
Wysłany: 2008-05-12, 20:55   

Lampa niestety zmienia kolory, ale po tym co widać i co się mozna domyślać to: samica jest turkus akwamarynowy a samiec akwamarynowy.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
Wowo 
Specjaliści
Psittacula



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spishodowcow.pl/Wowo

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 21 razy
Wiek: 31
Dołączył: 25 Lut 2008
czyli 5876 dni temu
Posty: 720
Podziękowania: 67/24
Skąd: Trzebinia

Wysłany: 2008-05-12, 21:35   

JC, Dzięki jeszcze raz. Zrobie jeszcze jakąś fotkę bez lampy i wstawie, wtedy powiesz mi, czy to napewno to ;-)
_________________
Pozdrawiam i życzę sukcesów w hodowli!
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
..:: AVIORNIS ::..




AVIORNIS POLECA:



SZUKAJ NA GOOGLE!

Twoja wyszukiwarka



Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Nie możesz ściągać załączników na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  


..:: WSPÓŁPRACUJEMY ::..
>> Spis-Hodowcow.pl - Magazyn dla miłośników Fauny i Flory >> Hodowla ptaków - Jacek Masternak >> Ptasie podróże - Artur Bujanowicz >> NOWA EXOTA >> Andrzej Jarosz >> Henryk Kościelny - fotografia przyrodnicza >> Hugo Barbosa >> Blog - Portugalia >> Hugo Barbosa & Iñaki García Hernández- Portugalia/Hiszpania >> Snyder s Grouse & Waterfowl Park >> Baza turystyczna

Od 2008 roku - Aviornis.com.pl © Wszelkie prawa zastrzezone.
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Strona wygenerowana w 0.47 sekundy. Zapytań do SQL: 19
..:: Giełda ::..


..:: OFERTA REKLAMOWA NA AV ::..


..:: POLECAMY ::..
Inkubatory do wylęgu jaj


..:: POLECAMY ::..
sklep internetowy


..:: POLECAMY ::..


..:: SERWIS I CZASOPISMO HODOWCÓW ::..



..:: Czasopismo hodowcy ::..

..:: SERWIS HODOWCÓW ::..


..:: ZAPRZYJAŻNIONA STRONA ::..


..:: Baza CITES ::..


..:: Polecamy ::..

..:: SKLEP INTERNETOWY ::..
Planeta-zoo

..:: POLECAMY ::..
Euro Zoo

..:: POLECAMY ::..
Euro Zoo


..:: POLECAMY ::..


. SERWISY AUKCYJNE .









.: ASPEKTY PRAWNE :.