[Milo]

RZESZOWSKI WYSTAWOWY

Pochodzenie:

Gołębie w tym typie są hodowane na Podkarpaciu od około 1945 roku. Powstały z krzyżówek ras: niemiecki wystawowy, bagdeta norymberska, show homer, bagdeta polska (listonosz polski). Hodowcy z Rzeszowa w tworzeniu rasy użyli także gołębi rasy karier.

Wrażenie ogólne:

Gołąb stosunkowo duży, mocny, lecz nie ociężały. O eleganckiej sylwetce i wysokiej postawie figury, długiej łukowatej głowie i silnym dziobie. Budowa figury krótka, klinowata, nieco krępa.

Wzorzec: cechy rasowości.

Głowa:
Podłużnie zaokrąglona, mocno wydłużona, stosunkowo szeroka, bez załamań i zapadów (wklęśnięć). W tylnej części łagodnie przechodząca w szyję.

Oczy:
Pomarańczowe lub czerwone, u białych ciemne, niezbyt duże, lecz nie nadmiernie wypukłe.

Brwi:
Wąskie, jasne, u ciemno ubarwionych cieliste.

Dziób:
Długi, tylko lekko ugięty, o szerokiej nasadzie, silny, dobrze zamknięty (bez szczelin pomiędzy szczękami), o tępym zakończeniu. Woskówki długie, możliwie płaskie (jak najmniej odstające), dobrze rozłożone. Dziób z głową stanowić powinien jedną, nieprzerwaną, lekko łukowatą linię. Kolor dzioba zgodny z kolorem upierzenia gołębia.

Szyja:
Długa, prosta (bez guza bagdetowatego), podgardle dobrze wykrojone.

Pierś:
Silna, stosunkowo szeroka, dobrze uformowana.

Plecy:
Plecy lekko opadające tworzą wraz z ogonem linię prostą.

Skrzydła:
Krótsze od ogona i na nim spoczywające, niekrzyżujące się.

Ogon:
Krótki, wąski, zwarty.

Nogi:
Silne, średnio długie, lekko ugięte. Pazurki w kolorze dzioba.

Upierzenie:
Dobrze rozwinięte, ściśle przylegające.




Rodzaje kolorów:

Niebieskie, niebiesko-płowe, czerwone grochy, czerwone, żółte, żółto-płowe, białe, marmurkowe (szymle), pstre, popielate z pasami.



Kolor i rysunek:

Kolory muszą być czyste i równomiernie rozłożone, możliwie nasycone. Niebieskie z czarnymi pasami, płowo-niebieskie z czarnymi pasami, niebieskie grochy z czarnymi pasami, płowo-niebieskie grochy z czarnymi pasami, czerwone grochy, jednolicie czerwone, jednolicie żółte, żółto-płowe z pomarańczowymi pasami, jednolicie białe, marmurkowe z czarnymi pasami, pstre, popielate z czarnymi pasami. Odmiany pasiaste mają dwa pasy przechodzące przez tarcze skrzydła. Grochy i pstrokacizna możliwie równomiernie rozłożone. Wszystkie odmiany kolorowe występują dodatkowo również z białymi lotkami.



Duże błędy:

Gołąb zbyt ociężały; o długiej, za wysokiej lub zbyt niskiej postawie figury; opuszczone skrzydła. Zbyt krótkie lub za długie i silnie ugięte nogi w stawie skokowym (pięta); źle wykrojone podgardle (żyła); za krótka lub za gruba szyja; występowanie guza bagdetowego (grdyka-pijak); za wąska lub delikatna głowa; głowa z kantami lub załamaniami; spłaszczony tył głowy (mało łagodne przejście głowy w szyję). Dziób krótki, prosty, cienki, niedomknięty, załamany. Woskówka zbyt krótka, za wysoka, nierówno podzielona, pofałdowana. Oczy perłowe. Brew żółta, ciemnosiwa, czerwona lub gruba. Upierzenie słabe, szerokie, długie w ogonie i skrzydłach. Szeroki lub długi ogon.



Uwagi do oceny:

Postawa i budowa figury – gardło – szyja – skrzydła – ogon – nogi – barwa upierzenia - głowa – oczy – brwi – dziób – woskówki nosowe – kondycja – opieka.







Grupa I Uformowane

Obrączka numer 10

Wydanie 2006

Opis rasy pochodzi ze strony :http://www.golebnik.pl/