[ochar11]

Szek polski

Opis rasy zgodny ze wzorcem Polskiego Związku Hodowców Gołębi Rasowych i Drobiu Ozdobnego

Budowa drobna, delikatna, zwarta, sylwetka mała o pięknej kostkowej głowie, wysokim czole, krótkim, mocnym dziobie, dużym jasnym oku i szerokiej brwi, postawie dumnej, spojrzeniu żywym. Figura pełna zalotności, w efekcie winien stąpać na koniuszkach palców.

GŁOWA

Słabo umięśniona o kostkowym ukształtowaniu, szerokim, wysokim stromo opadającym czole, ostrym tyle, uwypuklonych gałkach ocznych oraz widocznym wklęśnięciu ciemienia. Układ kostny czaszki charakteryzują trzy wyraźne uwypuklenia (guzy), które powinny być możliwie szeroko, w równej od siebie odległości i wysokości usytuowane. Wszelkie odmiany szeków są gładkogłowe.

OKO

Duże, wypukłe na zewnątrz, tęczówka barwy biało – porcelanowej, czyste bez innych zabarwień, źrenica mała, okrągła.

BREW

Szeroka, trzyrzędowa, delikatna, drobnoziarnista, dobrze przylegające równymi pierścieniami okalająca oko, barwy od cielistej do ciemnoszarej, odmiany z brwią ciemnoszarą – im ciemniejsza tym lepsza.

DZIÓB

U podstawy szeroki, wstawiony poziomo (linia szpary dziobowej prostopadła do czoła), krótki , klinowy , tępo zakończony. Szczęki równomiernie rozwinięte, dobrze zwarte. Barwa dzioba uzależniona jest od barwy upierzenia i odmiany ptaka.

• jednobarwny czarny i szek ciemny czarny; dziób jest czarny,

• motyl ciemny, motylkowy “pragier” i staluch; dziób jest od ciemno-rogowego do szaro-czarnego,

• jednobarwne (czerwony, żółty, kawo-wy i biały), szek ciemny (czerwony, żółty i kawowy); dziób jest jasny cielisty.

SZYJA

Umiarkowanie krótka, szeroka u pod-stawy, zwężająca się harmonijnie ku górze, o ładnie zaokrąglonym podgardlu, noszona prosta.

PIERŚ

Umiarkowanie szeroka, zaokrąglona, wysunięta lekko do przodu.

SKRZYDŁA

Przylegające do tułowia, łokcie skrzydeł lekko wysunięte do przodu, końce lotek nie sięgają do końca ogona, lotki spoczywają swobodnie po obu stronach ogona.

OGON

Zwarty, krótki, posiada 12 sterówek, nieco ukośnie opadający równo z linią grzbietu, nie dotyka ziemi.

NOGI

Drobnej budowy, średnio niskie, uda częściowo schowane w piórach podbrzusza, barwa pazurków zgodna z barwą dzioba skoki nieopierzone, czerwone, w postawie paradnej stąpa na paluszkach.



Szek polski – motylkowy

Podstawową barwą upierzenia jest barwa biała. Na głowie, szyi i częściowo na piersi gołębia występują drobne pióra o szaro-metalicznym połysku, obrzeża lotek szaro-czarne i szaroczarna wstęga w poprzek ogona tworzy u szeka motylkowego tak zwaną lentę.

Odmiany barwne szeka polskiego motylkowego:

Szek motyl ciemny

Wszystkie lotki I-go rzędu i ich pokrywy tzw. III-ci rząd oraz ogon powinny być czarnej, czerwonej, żółtej, lub kawowej. Tarcze skrzydeł, pierś, podbrzusze, grzbiet, szyja, głowa – pstre z przewagą barwy białej na podbrzuszu i przedniej części tarczy skrzydeł. Kolory powinny być czyste, intensywne oraz odznaczać się dobrym połyskiem.

Szek ciemny

Kolor czarny, czerwony, żółty i kawo-wy, upierzenie głowy i szyi pstre, nakrapiane białymi piórkami. Dominujący kolor powinien być jednolity i intensywny.



Szek „pragier”

Barwa pstra biało-szaro-siwa występu-je na całym upierzeniu, łącznie z pokrywa-mi skrzydeł, na których występują dwa niezbyt wyraźne pasy i ciemna wstęga w poprzek ogona. Szyja, pierś, ogon i lotki ciemniejsza od pozostałego upierzenia. Na szyi i piersi powinien mieć metaliczny połysk.



Szek odmiana jednobarwna / odm. powstała ok. 1994 roku/

Kolor czarny, czerwony, żółty, kawo-wy i biały. Barwa powinna być jednolita i intensywna. Pióra na szyi i piersi powinny być z metalicznym połyskiem.



Staluch

Barwa niebieska, możliwie jasna, czysta, świetlisto niebieska. Głowa, szyja, częściowo pierś powinna być nieznacznie ciemniejsza o metalicznym zielonkawym połysku. Podwójne pasy na skrzydłach intensywne, czarne, wąskie, równe w poprzek pokrywy skrzydła, na ogonie wyraźnie czarna wstęga.

Wąskie, niskie, ukośnie opadające czoło, wypełnione i uwypuklone ciemię, słabo rozwinięty guz potyliczny. Oko cięte, źrenica duża, tęczówka innej barwy niż biało – porcelanowa. Wąska i niezgodna z barwą gołębia brew. Dziób krzywy, rozwarty, cienki, długi, spiczasto zakończony.

Długa, cienka i za gruba szyja. Zapadnięta pierś, obwisłe skrzydła, białe lotki sterówki w ogonie, brak intensywnej barwy i połysku. Długa budowa, wysokie nogi, opierzone skoki i palce. Ogon krzywy, rozwarty, paznokcie niezgodne z kolorem gołębia i dzioba. Rysunek nie zgodny ze wzorcem, odmiany barwne niezgodne ze wzorcem.


http://www.golebie.pignet.pl/html/wzorce.htm