Lorysa górska (Trichoglossus haematodus) to nie duża papuga.
Jest pięknie ubarwiona, bardzo dobrze uczy się naśladowac dźwięki (nawet mowę ludzką).
Jest papugą najczęściej hodowaną z gatunku lorys.
Dosyć łatwo jest rozmnażana w prywatnych hodowlach. Odporna na warunki atmosferyczne, dlatego może być trzymana w wolierach zewnętrznych.
Jeśli trzymamy je w wolierach zewnętrznych powinny nocować w pomieszczeniu w którym temp. jest pow. 0°C. W wolierze powinna znaleść się budka lęgowa o średnicy otworu 10cm, wymiarach przynajmniej 35cm x 35cm x 55cm.
Budkę tę wyściełamy torfem, który powinien być lekko nawilżony.
Samica znosi od 1 do 3 jaj, które są koloru białego.
Wysiaduje je przez około 23-25 dni, tą czynnością głównie zajmują się samice.
Po wylęgu młodymi opiekują sie obydwoje rodzice, a po około 60 dniach z budki wylatują młode, które po upływie około miesiąca stają się zupełnie samodzielne.
Budka lęgowa w przypadku lorys pełni funkcję noclegowni, więc nie powinniśmy jej usuwać z wolierey po lęgach.
W warunkach naturalnych okres godowy tych ptaków trwa od czerwca do stycznia. Gniazda zaś zakładają w dziuplach starych spróchniałych drzew.
Lorysy mogą być trzymymane w wolierach z innymi ptakami, gdyż są bardzo tolerancyjne. Jeżeli już wśród ptaków zdażą się jakiekolwiek sprzeczki to lorysy zawsze sobie poradzą dzięki, swej sprawności jak i silnemu dziobowi.
Lorysy występują w 21 podgatunkiach z których co jeden to piękniejszy od poprzedniego.
W warunkach naturalnych zamieszkują rzadkie lasy deszczowe Australii, Nowej Gwineii i Indonezji.
Wielkość tych przepięknych ptaków to około 30cm, przy rozpiętości skrzydeł 17cm.
Samiec i samica mają te same ubarwinie, różnią się jedynie kolorem tęczówki oka. Samiec ma jasnoczerwoną, natomiast samica jasnopomarańczową.
Lorysy sa bardzo kolorowymi papugami. Głowa tej piękności ma odcień ciemnoniebieski, a w niektórych podgatunkach aż czarny. Ogon i skrzydła są połyskująco zielone, natomiast pierś czerwona z niebieskimi pręgami (ale to też zależy od ich podgatunku), z bokami ciała żółtoczerwonymi. Dziób czerwony.
Długość życia tych ptaków to około 20 lat.
Żyją w parach lub malych stadach.
Noc spędzają w pojedynkę w dziuplach, lub małych stadach w listowiu drzew.
Bardzo często zmieniają miejsce pobytu, w celu poszukiwania pokarmu.
W warunkach naturalnych ich pokarm składa się z nektaru, pyłku kwiatowego który zbierają za pomocę kępki brodawek znajdujących się na czubku języka.
http://aes.eriophora.com....ge/lorikeet.jpg
Ptaki nie pogardzą również owocami i drobnym ziarnem.
W naszych hodowlach powinny być karmione papką, która powinna składać się z mieszanki zbożowej (słonecznik, kanar, owies, różne rodzaje prosa itp.), może być również słodzone mleko z miodem i biszkoptami, owoce (banany, mandarynki, czereśnie, jabłka itp.).
Bardzo lubią też soki owocowe.
W wolierze możemy także umieścić gałązki drzew owocowych, lub wierzbowych, które lorysy bardzo chętnie lubią obskubywać. Jednak musimy bardzo uważać by gałązki które podajemy ptakom nie były pryskane środkami chemicznymi, gdyż jak wszyscy wiemy że są trujące i z pewnością bardzo zaszkodziły by naszym pupilom.
W naszym kraju jest już spora grupa hodowców, zajmujących sie hodowlą tych pięknych ptaków w różnych podgatunkach, jednak nie u wszystkich można je zobaczyć osobiście.
By podziwiać te przepiękne ptaki można wybrać się na miły spacer do Ogrodów Zoologicznych.
Jednym z takich ogrodów jest Ogród Zoologiczny w Opolu.