[mirass]

Wdówka atłasowa (Atłasówka) "Vidua chalybeata"

Niewielki ptak, należący do łuszczaków. Zamieszkuje Afrykę. Wyróżnia się 4 jej podgatunki, które zasiedlają duże tereny kontynentu, od Senegalu po Etiopię. Można je spotkać także w południowo-wschodniej Afryce, pomiędzy jeziorem Malawi i Wiktorii, zamieszkują one wyspy. Coraz więcej tych ptaków zostaje przywożonych do Polski. Są one dosyć popularne w Europie, jednak trudno się rozmnażają – do rozrodu potrzeba przestronnych wolier lub szklarni. Najlepiej „zaopatrzyć się” w te ptaki od jakiegoś hodowcy, który je rozmnaża, gdyż świeżo przywiezione z odłowu ptaki mogą być chore, dlatego trzeba stosować kwarantannę, podczas której podaje się leki i witaminy. Stosunkowo częste importy z Afryki i niska cena jednych, zachęca do hodowli, innych, którzy oczekują jakiegoś „oryginalnego” ptaka zniechęca.
Gatunek ten jest mało wymagający i może nawet przez wiele lat żyć w małej klatce, jednak należy pamiętać, że im większa klatka dla ptaka tym lepsza, dlatego warto swojemu pupilowi stworzyć warunki godne do życia. Najlepsza dla atłasówki będzie obszerna woliera lub szklarnia z dużą ilością roślin i gałęzi, a także miejsc lęgowych. Może przebywać z innymi ptakami, gdyż mimo swych niewielkich rozmiarów bywa zadziorna i wypracowuje sobie dosyć wysokie miejsce w hierarchii. Wdówka atłasowa jest ruchliwym ptaszkiem, dlatego jeśli decydujemy się na hodowlę w klatce, należy ją często wypuszczać na loty po pokoju, aby pracowała nad swymi mięśniami i nie otłuszczała się. Bardzo lubi kąpiele słoneczne, dlatego pomieszczenie, w którym się znajduje powinno być nasłonecznione przez jak najdłuższy czas w dzień. W wolierze powinno być także miejsce, w który ptak „odpocznie” od słońca, powinno być ono zacienione. Gatunek ten żywi się mieszankami ziaren podawanymi kanarkom czy astryldom, aby ułatwić sobie żywienie wystarczy przetrzymywać go razem z tymi ptakami.
Rozmnażanie: podobnie jak inne wdówki, atłasówka jest pasożytem gniazd, tzn. podrzuca swoje jajka do gniazd innych ptaków. Zazwyczaj znosi je do gniazd amarantki, której młode wyglądają bardzo podobnie, dlatego w tej samej wolierze powinny znajdować się wdówki atłasowe i amarantki. Wdówki to ptaki poligamiczne, dlatego zazwyczaj łączy się samca z kilkoma samicami (2-3) to oznacza, że amarantem też powinno być dosyć dużo, aby mogły wysiedzieć jajka atłasówek. Prawdą jest, że amarantki nie należą do świetnie rozmnażających się ptaków, dlatego musimy wybrać: wdówki albo amarantki – wybór należy do hodowcy. Podczas lęgów i przed nimi warto podawać tym ptakom owady, które są źródłem białka zwierzęcego (np. larwy mącznika, jaja mrówcze, szarańczę, mszyce itd.) Przed legami warto przyzwyczaić ptaki do pokarmu jajecznego.


http://www.oiseaux.net/oi...gal.hemi.1g.jpg

[mirass]

Cytat z książki „Krzyżówki ptaków” Stanisława Kawczyńskiego:
„Krzyżówki wyjątkowe:
W 1976r. niemiecki hodowca Klaus Krữger z Bữdelsdortu zupełnie przypadkowo trzymał w wolierze samca wdówki atłasowej z żółtą samicą kanarka. Oczywiście nie liczył na wyhodowanie bastardów, gdyż wiedział, że teoretycznie skrzyżowanie tych ptaków jest niemożliwe. Wielkie było jego zdziwienie, gdy ze złożonych przez samice jaj jedno okazało się zapłodnione, z którego szczęśliwie wychował się mieszaniec. Ptak ubarwieniem przypominał samicę wdówki atłasowej, ale był od niej znacznie większy. Bastard wykluł się niewidomy na lewe oko i z niewłaściwie ukształtowaną lewa nogą. Najprawdopodobniej przyczyną tego było zbyt dalekie pokrewieństwo obu gatunków.
Krzyżówka ta wzbudziła tak duże zainteresowanie wśród hodowców niemieckich, że niektórzy z nich ponownie usiłowali skrzyżować ze sobą te dwa gatunki ptaków. Chociaż próby te trwały przez kilka lat, nie udało się już wychować żadnego mieszańca, gdyż wszystkie jaja były niezapłodnione.”