Meksykanka czerwonoczelna
(Rhynchopsitta pachyrhyncha)
Gatunek średniego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Jest endemiczna dla zachodniego Meksyku.
Opisana została w 1872 roku przez angielskiego ornitologa Williama Swainsona pod nazwą Macrocercus pachyrhynchus. Okaz, na podstawie którego opisano gatunek, pochodził z płaskowyżu w Meksyku. Nie wyróżnia się żadnych podgatunków.
Jest endemiczna dla zachodniego Meksyku. Nie podejmuje dalszych wędrówek, jedynie koczuje. Niekiedy bywa odnotowywana w stanach Arizona i Nowy Meksyk w USA. Jej środowiskiem są lasy iglaste klimatu tropikalnego oraz umiarkowanego.
Mierzy 38-43 cm. Dominującą barwą w jej upierzeniu jest zieleń. Ma czerwone czoło, brew, zgięcia skrzydeł oraz nogawice. Charakterystyczna, żółtawa otoczka wokół oka. Dosyć duży, czarny dziób początkowo jasny, potem ciemnieje. Szare nogi.
W trakcie koczowania przebywa w stadach mających od kilku do kilkuset osobników. Odżywia się nasionami sosen, jagodami jałowców oraz żołędziami.
Okres lęgowy trwa od lipca do sierpnia. Gniazdo umieszczone jest w dziupli w drzewie iglastym. Składa 1-4 jaj. Inkubacja trwa około miesiąca. Pisklęta są w pełni opierzone po 59-65 dniach.
Wg IUCN jest zagrożona (EN – Endangered). Ogólną populację szacuje się na około 2000-2800 osobników, a zasięg występowania na około 600 km2.