ManiekP - 2010-11-13, 14:48 Temat postu: Jastrząb gołębiarz-piękno w utrapieniu Jastrząb gołębiarz-tak brzmi dumne imię tego ptaka,dla wielu widzianego środkiem oka jako pasożyt i największe utrapienie hodowcy.No cóż,ja jako hodowca ptactwa zagrodowego nie zaprzeczę,że także go tak postrzegam.Hmmm,nawet powiem ,że jastrząb gołębiarz to świetny "hodowca".Pewnie zapytacie dlaczego?Otóż jest świetnym "hodowcą" ponieważ zawsze zabiera te ptaki,które są najcenniejsze,najlepsze, lub najładniejsze.Zawsze pozostawia te,które są na 2 miejscu i te ,które posługują nam jako "mamki".Gdy czasami idziemy do lasu np. na grzybobranie,lub na jagody,albo na zwykły spacer;zamiast grzybów,jagód lub odpoczynku możemy przynieść kilka lub kilkanaście gołębich obrączek.To taka jego kolekcja.Od dawna zastawiane są na niego tzw.żelazka,co niby ma odstraszyć je od połowu na tym terenie.Ale jeden zginie,to drugi przyjdzie na jego teren.Jest on także przyczyną,uniemożliwienia gołębiowi powrotu z lotów.To tylko gołębie.Ale jego przysmakiem są również sierpówki i gołębie grzywacze,które mają gorszą sytuację,ponieważ gniazda mają na drzewach,a tam jastrząb często czyha.Nie pogardzi on również kurczętami,pisklętami,kaczątkami,a nawet kurami mniejszych ras.To wieczny wróg hodowców,ale bliskie "oczko w głowie" sokolników i wielbicieli ptaków drapieżnych.To tyle jak na moją opowieść.Zobaczmy co mówi nam internet! Poniżej dla porównania zamieszczam wiadomości z Wikipedii Zamieszkuje strefę lasu iglastego na północnej półkuli. Zasiedla Europę, Azję, Amerykę Północną, Afrykę Północną. Gatunek osiadły, częściowo koczujący - ptaki z zimniejszych rejonów Ameryki Północnej, północnej Skandynawii i północnej Azji przelatują na niewielkie dystanse w obszary o nieco łagodniejszym klimacie. W Polsce nieliczny ptak lęgowy i zimujący, miejscami bardzo nieliczny[4]. Całkowita liczebność szacowana jest różnie: na 3500–5000 par (Komitet Ochrony Orłów 2002[potrzebne źródło]), ok. 5000–6000 par (Tomiałojć, Stawarczyk 2003[4]) lub ok. 5700–7500 par (Monitoring Ptaków Drapieżnych 2007, 2008[5]). Spotkać go można w całym kraju, również w górach. W Europie Środkowej to ptak osiadły. Do jej południowo-zachodniej części zimą przylatują jastrzębie z północno-wschodnich rejonów Zachowanie Przeważnie lata nisko, wykorzystując różne osłony takie jak rowy. Zręcznie manewruje między gałęziami w lesie, w czym pomaga mu stosunkowo długi ogon. Jest samotnikiem, jedynie w okresie godowym łączy się w pary. Jastrzębie prowadzą skryty tryb życia, rzadko krążą nad danym terenem, a gdy to robią rozpościerają swój ogon tak, że widać na nim cztery ciemne, szerokie prążki. To ptaki przeważnie milczące. Jedynie w okresie godowym usłyszeć można ich głośne kwilenie. Środowisko Podgatunek amerykańskiego jastrzębia A. g. atricapillus, samiecStare, luźne drzewostany iglaste i mieszane w pobliżu łąk, pól uprawnych i innych terenów otwartych. Jesienią i zimą częściej spotykany na otwartych terenach. Preferuje zróżnicowane krajobrazy, bogate w kryjówki i długą granicę pomiędzy lasami, a przestrzeniami niezadrzewionymi. Mogą pojawiać się w pobliżu miast lub rzadziej w ich obrębie. Unikają jednak zapuszczania się w głąb rozległych obszarów otwartych. Przy mniejszych zadrzewieniach wybiera te, które gwarantują mu spokój i ciszę. Pożywienie Jastrząb jest wszechstronnym drapieżnikiem. Najchętniej poluje na gołębie (stąd nazwa - gołębiarz), grzywacze i sierpówki. Poza tym łapie z zasadzki inne ptaki, głównie krukowate i śpiewające do wielkości drozda (stanowiące ok. 85% pożywienia). Są wśród nich sójki, wrony, kawki, dzięcioły, kuropatwy oraz ptactwo domowe. Ze ssaków (ok. 15% składu pokarmu) poluje na wiewiórki, zające, króliki, a nawet drobne gryzonie, które stanowią znaczną część jego diety głównie jesienią (to okres ich wysokiej liczebności). Poluje samotnie, złowioną zdobycz skubie z pierza lub futra (choć połyka trochę pozostawionych niejadalnych części) i zjada w ukryciu. Niestrawiony pokarm jest zwracany w formie wypluwek, co pozwala określić jego dietę. Resztki większych ofiar zostawia do następnego dnia. Większe samice polują zwykle na zwierzęta o pokaźniejszych rozmiarach, dochodzące do gabarytów kury czy zająca. Nogi tego ptaka są zaadaptowane do chwytania ofiar (z drzew, powietrza i ziemi). Zarówno jastrząb, jak i krogulec, mają długi skok ułatwiający wyciąganie zwierzyny ukrywającej się w gęstych gałęziach lub schwytanie jej w niskim locie. Ostre i długie szpony umocowane na silnych palcach przecinają skórę ofiary wbijając się jej głęboko w ciało i powodując jej śmierć. Gdy po pierwszym ataku uda jej się zbiec drapieżnik rusza w krótką pogoń za nią, ale po krótkim czasie gdy nie udaje jej się schwytać rezygnuje. Może też polować przez nagły lot nurkowy z dużej wysokości. Zimą ze względu na trudne zdobycie pożywienia niekorzystne są dla nich przedłużające się okresy silnych mrozów. Terytorium łowieckie jednej pary w okresie lęgowym wynosi ok. 30-50 km2. kamillo1395 - 2010-11-13, 15:45 u mnie zbytnio się nie pokazuje :) w zeszłym roku porwał mi samiczkę mewki żółtą ;/ i jak z nia leciał to upuścił ją koło mnie ale była już rozerwana :( i na rękach mi zdechła :( i wtedy żałowałem ze nie miałem przy sobie wiatrówki a nie darował bym mu tego ... ale niestety są pod ochroną 
ManiekP - 2010-11-13, 18:41 taka prawda.Jeżeli ma się piękności jak maściuchy,krymki,mewki polskie i inne cenności,to już tylko pozostaje nam wolierówka. 
|
