Problem

Następuje ciągły dramatyczny spadek ilości dzikich papug na całym świecie. W rodzinie papug jest najwięcej zagrożonych wyginięciem gatunków.

Czerwona Lista zawiera 94 gatunki papug, które są uważane za gatunki zagrożone wyginięciem; wiele więcej podgatunków jest również zagrożonych wyginięciem na zawsze.

Myśliwi wyciągają złapaną w siatkę dziką żako w Centralnej Afryce.
Pomiędzy rokiem 1995 a 1997 aż 175 tysięcy dzikich żako zostało legalnie sprzedanych.
Zdjęcie Diana May (1997)

Dla większości zagrożonych papug podstawowym powodem ginięcia gatunku jest wyłapywanie papug, aby je trzymać jako domowe zwierzątka.
Ostatnie odkrycia naukowe ze studiów prowadzonych nad papugami Ameryki Południowej wskazują, że zapotrzebowanie na duże drogie papugi jest siłą napędową tego procederu. Jasne i czytelne korelacje pomiędzy legalnym i nielegalnym handlem sugerują, że ograniczanie, bądź wyeliminowanie legalnego handlu zredukuje raczej nielegalne odłowy, niż jak to jest często sugerowane, doprowadzi do zejścia handlu do podziemia.

Obecne regulacje są tylko częściowo wprowadzane w życie i konsekwentnie zawodzą, jeżeli chodzi o ochronę gatunków, które mają chronić. Dane CITES sugerują, że te regulacje nie bazują na aktualnych danych naukowych, są one łatwe do obejścia, ogólnie jest tolerowane ich omijanie, a sankcje są rzadko wykonywane. Nadszedł czas na wprowadzenie bardziej efektywnych rozwiązań, które wyeliminują popyt na te dzikie zwierzęta.

Dla dziesiątków tysięcy bardzo inteligentnych i towarzyskich papug obecny handel jest okrutny i niehumanitarny. Liczby wykazujące nieakceptowalnie wysoką śmiertelność wynikającą z wyłapywania, transportu oraz kwarantanny tych ptaków ukazują, że handel dotyczy o wiele większej ilości dzikich ptaków niż liczby, które są ostatecznymi ilościami sprzedaży w Europie i Azji. Ptaki złapane na wolności są nieprzystosowane do trzymania w domach, przede wszystkim bardzo rzadko oswajają się, konsekwencją tego jest fakt, że tysiące takich ptaków kończą jako niechciane ptaki w schroniskach a w domach są źle traktowane.

Prawodawstwo, które wyeliminowało zapotrzebowanie na łapane na wolności papugi stało się olbrzymim sukcesem w USA. Rzeka legalnego i nielegalnego importu została zredukowana do stróżki, a hodowane w niewoli papugi są łatwiej dostępne i mniej kosztowne dla właścicieli, hodowców i kolekcjonerów. Akt Ochrony Dzikich Ptaków (Wild Bird Conservation Act) zmienił USA z największego importera łapanych na wolności ptaków do kraju nie importującego takich papug. Ostatnie dane naukowe na temat poziomu kłusownictwa w Ameryce Południowej wskazują na znaczący spadek kłusownictwa od czasu uchwalenia Aktu, co wskazuje, że taki rodzaj legislacji może być wysoce efektywnym rozwiązaniem.

Pomiędzy rokiem 1996 i 2000 Unia Europejska oficjalnie zaimportowała 469 602 złapanych na wolności ptaków ze 111 gatunków.

Poprzez importowanie łapanych na wolności papug, rozwinięte narody Europy i Azji faktycznie eksploatują zasoby rozwijających się narodów poprzez tworzenie odłowów, które nie są ani biologicznie ani ekonomicznie do utrzymania. Jako, że papugi to długowieczne, wolno rosnące ptaki, które są najbardziej komercyjnie pożądanymi gatunkami, nie są one w stanie zapewnić na dłuższą skalę odpowiedniej ilości odławianych dorosłych ptaków i piskląt. Z relatywnie stałym zapotrzebowaniem rynku połączonym ze zwiększoną dostępnością hodowlanych ptaków, wartość rynkowa ptaków złapanych na wolności ciągle spada. Jeśli włączymy koszty monitorowania odłowów populacji i szarą strefę w handlu, wtedy okazuje się, że wrażenie, że ten handel „wspomaga kraje rozwijające się” - jest mylne. Właściwie to handel stwarza kanał odprowadzający zarówno naturalne i ekonomiczne zasoby tych rozwijających się krajów i to powoduje mniejszą efektywność mniej konsumpcyjnych rozwiązań jak na przykład turystyka.

Spektakle z dzikimi papugami są teraz ogromnie popularną ekoturystyczną atrakcją i generują rocznie miliony dolarów dla narodów tropikalnych. Turystyka kreuje stałe zatrudnienie dla tubylczej ludności jako przewodników, czy kwaterodawców; i jeśli jest wprowadzana dobrze, ekoturystyka ułatwia długoterminową ochronę naturalnych terenów. W dodatku międzynarodowa uwaga, która skupia się wraz z turystyką, także buduje lokalną dumę z naturalnego dziedzictwa, która ułatwia ochronę natury. Dla kontrastu, odławianie papug do handlu zwierzętami tworzy małą ilość czasowych miejsc pracy, a korzyści finansowe w pierwszej kolejności wpadają w ręce pośredników w dużych miastach raczej, niż w ręce tubylczej ludności.
Rozwiązanie

Naszym zdaniem jedynym efektywnym i możliwym do wprowadzenia rozwiązaniem tego problemu jest natychmiastowy zakaz importu do Unii Europejskiej ptaków złapanych na wolności. Wszystkie ptaki przybywające do portów UE byłyby uznawane za złapane na wolności i nie będą wpuszczane o ile nie przybędą z dokumentami (włączając zapis genetyczny) i oznaczeniami (niełamliwe obrączki), które będą jasno wskazywały czy dany osobnik został wychowany w niewoli w warunkach zatwierdzonych przez IUCN. Dodatkowo dla każdego osobnika byłoby wymagane odpowiednie zezwolenie CITES z kraju pochodzenia i formularz kraju importującego w UE, jak również certyfikaty zdrowia wymagane przez któryś z krajów.

Pod trzema dokładnie określonymi warunkami, mogą być zrobione wyjątki:

1. W przypadku, gdy są potrzebne papugi do celów ściśle badawczych, dla których ptaki hodowane są nieodpowiednie lub niedostępne, a połów wolnych ptaków nie spowoduje znaczących zmian w dzikiej populacji.

2. Hodowla konserwacyjna (ochronna) gatunków zagrożonych na świecie prowadzona przez organizację IUCN – wykazane wysiłki, w których poszczególne ptaki lub ich potomstwo są przeznaczone przez biologów zajmujących się papugami i mających poparcie IUCN przy dużym prawdopodobieństwie wypuszczenia na wolność, i że te wypuszczenia spowodują znaczące zmiany w odbudowie tych gatunków.

3. Osobiste zwierzątka domowe będące w posiadaniu właścicieli od minimum dwóch lat w kraju pochodzenia i maksymalnie dwa ptaki na osobę w czasie całego życia (zgodne z WBCA i odpowiednimi wyjątkami jak w Australii).
Co Światowa Federacja na Rzecz Papug wnosi...

ZAPISY ŚLEDZENIA I EKSPERTYZY ODNOŚCIE OCHRONY PAPUG. Dzięki hojnym datkom naszych członków i sympatyków, Federacja uzyskała ponad 1,5 miliona US$, aby pomóc 37 gatunkom zagrożonych papug w 22 krajach. Wśród członków federacji i działaczy mamy jednego z najlepszych weterynarzy zajmujących się ptakami, eksperta w zachowaniu i hodowli w niewoli, a także paru doktorów nauk biologicznych.

PUBLIKACJE NA TEMAT „AKCJA PAPUGA” (Parrot Action Plan). Dzięki ciągłym wysiłkom na początku lat 90-tych Fundacja wzmocniła ten projekt, włączając ponad 150 biologów z całego świata zajmujących się papugami, wspomagała międzynarodowe spotkanie w Londynie oraz przez ostatnie lata przedstawiała projekt w publikacjach.

WSPÓŁPRACA W TERENIE. Fundacja zbudowała i utrzymuje silne powiązania z personelem miejscowym na całym świecie. Poprzez kombinację fundacji, wymiany technologii oraz przez naszą pracę nad akcją, obecnie teraz mamy pozytywne i produktywne relacje z personelem miejscowym w większości krajów, w których występują papugi.

SILNE POWIĄZANIA Z HODOWCAMI. Korzenie fundacji sięgają do miłośników ptaków, Światowa Federacja na Rzecz Papug utrzymuje prawidłowe relacje ze światową społecznością i pełni rolę lidera bez alienowania rozmaitych grup.

ODDZIAŁY NA CAŁYM ŚWIECIE. Dzięki naszym trzydziestu oddziałom na całym świecie, włączając sześć oddziałów w Unii Europejskiej, nasza Fundacja ma dobrą pozycję do współpracy z innymi organizacjami na rzecz kampanii uchwalenia odpowiednich aktów prawnych w UE.

Jak Możecie Nam Pomóc...

Jednym z najsilniejszych sygnałów, który możemy przesłać Unii Europejskiej, jest fakt, że są tysiące ludzi z Europy i z całego świata, którzy czują, że nadszedł czas powstrzymać wyłapywanie dzikich ptaków. Proces jest okrutny i reprezentuje nieakceptowalną eksploatację zasobów naturalnych w rozwijających się krajach. UE obecnie stała się największym importerem ptaków odławianych na wolności, a istniejące w Europie prawodawstwo jest nieefektywne w powstrzymywaniu niehumanitarnego i nieuzasadnionego odłowu tych dzikich ptaków.

Chociaż planujemy podjąć parę akcji, aby ukazać tą kampanię poprzez jej właściwe wyniki, wy także możecie znacznie pomóc nam w prosty sposób - poprzez złożenie podpisu na poniższej petycji i przez dodanie waszego głosu do tysięcy głosów innych zwolenników naszego celu, jakim jest pozwolenie dzikim ptakom pozostać tam, gdzie powinny być... na wolności.

Tłumaczenie: Andrzej Sikorski (kalam@o2.pl)

żako, które nie przeżyły "podróży" do Europy...

A tak wygląda łapanie afrykanek:







Powyżej przedstawiłam kilka zdjęć z filmu "Parrot Fashion" nadanego w programie Animal Planet. Na zdjęciach przedstawiona jest jedna z okrutnych metod łapania dzikich papug. Zdjęcia przedstawiają afrykankę senegalską.

Złapanej papudze obcina się lotki maczetą. Za nóżkę przywiązuje do wbitego w ziemię kołka. Taka okaleczona papuga jest wabikiem, który ma ściągnąć w pułapkę kolejne papugi - ofiary. Papuga - wabik nie jest w stanie tego przeżyć, po jakimś czasie szarpania na pewno łamie nogę. Najprawdopodobniej jest potem zabijana lub po prostu wyrzucana. Złapane papugi stłoczone w niewielkich klatkach czekają na transport.

Połowa ze złapanych papug padnie zanim opuści kraj. Bardzo niewiele dotrze do kupujących np. w Europie. Oblicza się, że aby jedna papuga dotarła do czyjegoś domu i przetrwała tam dłużej niż parę miesięcy 9 musi zginać! Większość papug z odłowu kupionych w sklepach w Europie nie przeżywa nawet miesiąc u nowych właścicieli! Sklepy reklamacji nie przyjmują!

Dlatego NIGDY nie kupujmy papug z odłowu. Kupując takie papugi po pierwsze dajemy zarobić okrutnym ludziom, którzy w taki sposób jak na zdjęciach traktują żywe istoty; po drugie przyczyniamy się do łapania i śmierci kolejnych papug - skoro handlarz sprzedał jedną papugę to zaraz kupi następną.