mirass - 2008-01-14, 13:20 Temat postu: Pekińczyk srebrnouchy Leiothrix argentauris Pekińczyk srebrnouchy Leiothrix argentauris Kuzyn bardziej popularnego w naszym kraju pekińczyka żółtego (słowik chiński). Są odporne na choroby, łatwo oswajają się i nie trudno je rozmnożyć. Początkowo w naszym kraju był prawie nieznany, dopiero z czasem stał się częstszym gościem przywożonym ze swojego naturalnego środowiska, gdyż od 1997 roku handel pekińczykami żółtymi jest bardziej kontrolowany i potrzebuje także dokumentów CITES. Jest on hodowany raczej przez bardziej wprawionych hodowców, gdyż potrzebuje odpowiedniego pomieszczenia, a i żywienie często sprawiają trochę problemów. Na wolności gatunek ten zasiedla południowo wschodnią Azję. Jego areał występowania jest dosyć duży. Jego biotopem są gęste zarośla, w których zakładają gniazda i szukają pokarmu (głównie owady). Wygląd: Jest to bardzo barwny ptak, zachwyca wielu hodowców swym pięknym upierzeniem. Dorasta do około 16cm długości. Samiec: na głowie czarna czapeczka, powyżej dzioba kilka żółtych piórek, od oczy w tył głowy ciągną się jakby uszy złożone ze srebrnych piór (stąd nazwa srebrnouchy). Spodnia część ciała od dzioba w dół czerwona, a następnie żółta. Wierzch i boki ciała szare. Skrzydła ubarwione kontrastowo do reszty ciała – czerwono - żółto. Pióra w okolicy ogona czerwonawe, a cały ogon ciemny. Dziób żółty, podobnie nogi. Na całym ciele można dostrzec lekko zielonawy nalot. Samica: Upierzona podobnie do samca, tyle, że kolory jej upierzenia są o wiele bledsze. Dziób ciemny z żółta końcówką. U obu płci ciemne oczy. Utrzymanie: Klatki nie są odpowiednie dla tego gatunku, chociaż jeśli będą one dosyć duże, a ptaki będą codziennie wypuszczane na loty po pokoju to mogą wystarczyć.. Najlepsze są przestronne woliery, gęsto obsadzone roślinnością, w których będą się świetnie czuć. Niektóry na czas aklimatyzacji umieszczają na kilka tygodni te ptaki w dużej klatce, po czym przenoszą do obszernej woliery czy szklarni. Dobrze się czują w tak w wolierach wewnętrznych jak i zewnętrznych, w których mogą przebywać tylko przez ciepłą część roku. Szybko się oswajają i mogą być utrzymywane w pokoju z ludźmi, w którym mogą swobodnie polatać. Ale należy pamiętać, aby ptaki te miały kontakt z roślinami. Jeżeli chcemy oswoić pekińczyka srebrnouchego to musimy zakupić tylko jednego ptaka, gdyż, jeśli będą dwa to będą się interesować sobą, a nie ludźmi. Ptaki trzymane pojedynczo są samotne i niechętnie śpiewają, za to ptaki trzymane razem są ożywione, wesołe i chętnie śpiewają, więc nie oswajajmy ich i dajmy im żyć w takich warunkach jak na wolności, aby mogły się rozmnażać i przeżyć jakoś to ich krótkie życie. Temperatura w pomieszczeniu z tymi ptakami powinna być dosyć wysoka, gdyż pochodzą one z ciepłych regionów, mimo to wytrzymują spadki temperatury. Wystrój woliery zależy od danego hodowcy, ale warto stworzyć pekińczykom „kawałek natury” to znaczy, wiele gałęzi, roślin, a także dno wysypane piaskiem czy ziemią leśną. Hodowla z innymi ptakami: często trzyma się je z różnego rodzaju średnimi i małymi ptakami, jednak są one czasem agresywne względem mniejszych ptaszków. Wszystko zależy od charakteru danego osobnika. Najlepszym sposobem do niedopuszczenia do ataków jest oddzielenie pekińczyków, bądź zbudowanie obszernej woliery i odpowiedni dobór ptaków. Są to ptaki owadożerne, dlatego karmienie ich sprawia więcej problemów niż żywienie łuszczaków. Na polskim rynku pojawiają się coraz to nowsze karmy dla tej grupy ptaków, mimo to wielu hodowców tworzy samemu mieszanki. Pekińczyki srebrnouche karmi się: rożnego rodzaju owadami (tj. larwy mącznika młynarka, muszki owocowe, świerszcze, szarańcza, jaja mrówcze, gąsienice, koniki polne itd.), owocami (jabłka, banany, jagody itd.), pokarmem jajecznym, a jako dodatek ziarno (słonecznik, konopie, proso, murzynek, rzepik, kanar, mak, len itd.). Z tych pokarmów można tworzyć własne receptury. Należy jednak pamiętać, aby nie podawać ciągle tym ptakom jednego pokarmu, tylko, co jakiś czas zmieniać skład. Rozmnażanie: Jest ono podobne jak u pekińczyków żółtych. Pekińczyki srebrnouche często budują własne, „dzikie” gniazda w gęstych zaroślach bądź krzakach. Budują je z trawy, mchu, siana, wełny i sierści, a także drobnych piórek. Kopulacja następuje kilka razy dziennie po tańcu godowym samca. Ptaki te nie lubią towarzystwa podczas lęgów – samiec w tym czasie bywa bardzo agresywny. Samica znosi 3 – 4 jaja, które wysiaduje przez około 14 dni. Samiec bardzo rzadko ją w tym wyręcza. Nie należy zaglądać do gniazda, gdyż słowiki mogą porzucić jajka lub już wylęgnięte młode. Po wyjściu młodych z gniazda rodzice karmią je jeszcze przez jakiś czas. Młode są prawie o połowę mniejsze od swoich rodziców. W tym okresie bardzo ważne jest odpowiednie żywienie. Nie może zabraknąć pokarmu, gdyż w takim razie mogą zjadać jajka innych współlokatorów, a czasem nawet ich młode. Po około 4 tygodniach zaczynają pierwsze pierzenie. 
http://www.mangoverde.com...00000009780.jpg birdman - 2014-01-04, 18:53 Widział ktoś z was te ptaki ostatnio w Polsce? Dawniej wiem, że były, ale ceny też był o wiele niższe saikakula - 2016-03-03, 12:26 Ktoś wie gdzie kilka dobrych hodowli. amadyna1471 - 2016-03-03, 20:19 Raczej u nas ich już nie spotkasz w hodowli , chińskich jest sporo 
|
